(تبین تاثیر شیوه ی اصفهانی بر معماری شهر اصفهان در دوره ی پهلوی اول)

معماری دوره ی پهلوی، سرآغازی برای جریان معماری مدرن ایران است. معماری بومی آذربایجان پدید آورده سه شیوه معماری ایران از جمله شیوه اصفهان بود. شیوه اصفهانی آخرین شیوه معماری ایران است. خاستگاه این شیوه شهراصفهان نبوده ولی در آنجا رشد کرده و بهترین ساختمان های آن در این شهر ساخته شده است. اهمیت تحقیق حاضر از آن حیث است که اکثر پژوهش ها درباره ی معماری شهر اصفهان می پردازند، ولی به تاثیر شیوه ی اصفهانی بر معماری دوره ی پهلوی اول کمتر توجه شده است. در این پژوهش از روش تحقیق تاریخی تفسیری و همچنین روش توصیفی و تحلیلی به صورت آمیخته استفاده شده است. بر این اساس با بهره گیری از منابع تاریخی و منابع اسنادی به شناسایی و معرفی متخصصان آلمانی و نقش آنها در ایران و بازتاب آن بر جنبه های مختلف معماری دوره ی پهلوی اول پرداخته خواهد شد.در حوزه ی معماری دوره ی پهلوی، پژوهش های متعددی در قالب کتاب، رساله و مقاله به رشته ی تحریر درآمده است.هریک از این کتاب ها و مقالات از منظری خاص و در محدوده زمانی معین مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است که ارزشمند و قابل تقدیراست.در ارتباط با نقش معماران این دوره وتاثیر آن بر معماری شیوه ی اصفهانی که موضوع اصلی این پژوهش است تعداد محدودی مقاله نگاشته شده است.این مقاله سعی بر این دارد همه ی جوانب معماری شیوه ی اصفهانی و تاثیر آن را بر دوره ی پهلوی اول را انجام دهد. معماری ایران از اواخر دوره قاجار و شروع دوره پهلوی دچار هرج و مرج و آشفتگی شد. در معماری پهلوی ما شاهد احداث همزمان ساختمان هایی هستیم که هر کدام بیانگر یکی از مکاتب فکری دوره هایی مشخص از تاریخ ایران هستند. در معماری پهلوی تلاش می شد که پیوندی بین سه طیف فکری به وجود آید.

کلیدواژه ها:

دوره ی پهلوی اول ، شیوه اصفهانی ، شهر اصفهان ، معماری اصفهان