مقایسه اثر دو نوع پروتکل توانخبشی پیلاتس و حس عمقی بر تعادل پویا بازیکنان تنیس روی میز نخبه جمهوری اسلامی ایران: یککار آزمایی بالینی تصادفی شده

مقدمه: تنیس روی میز یکی از محبوبترین ورزشهای راکتی در دنیا میباشد، تعادل یکی از مهمترین عوامل در بهبود عملکرد این ورزشکاران میباشد. بنابراین هدف از این پژوهش مقایسه پروتکل تمرینی پیلاتس و حس عمقی بر تعادل ورزشکاران تنیس روی میز بود.مواد و روشها: این مطالعه کار آزمایی بالینی تصادفی شده است که در آن ۴۵ ورزشکار تنیس روی نخبه بین ۲۰تا۲۸ سال که عضو تیم ملی جمهوری اسلامی بودند به صورت تصادفی به سه گروه پیلاتس(نفر(۱۵، حس عمقی(۱۵نفر) و گروه کنترل (نفر(۱۵ تقسیم شدند. قبل از انجام تمرینات در پیش آزمون جهت اندازهگیری تعادل پویا از دستگاه بایودکس بالانس استفاده شد. تمرینات گروه تجربی به مدت هشت هفته سه جلسه در هفته به مدت ۳۰ دقیقه انجام گرفت. از آزمون تحلیل کوواریانس و نرم افزار spss در سطح معناداری ۵درصر برای تحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها: از آزمون آنووای یک راهه برای تفاوت بین سه گروه و از آزمون تعقیبی توکی برای تفاوت بین زوج گروه ها استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد در گروه تجربی پیلاتس و حس عمقی نسبت به گروه کنترل در پیش آزمون تا پس آزمون در تعادل پویای ورزشکاران تفاوت معنی داری وجود دارد .(P ۰۵/۰) همچنین تمرینات حس عمقی نسبت به تمرینات پیاتس در بهبود تعادل پویا اثر بخشی بیشتری داشته است.نتیجه گیری: مطابق نتایج تحقیق حاضر، با توجه به تآثیر تمرینات حس عمقی نسبت به پیلاتس در بهبود تعادل پویا به فیزیوتراپیستها، درمانگران ورزشی توصیه میشود جهت بهبود عملکرد تعادل ورزشکاران از تمرینات حس عمقی استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

حس عمقی ، پیلاتس ، تنیس روی میز