بررسی تاثیر پارامترهای فرآیندی و بهینه سازی زاویه خم در فرآیند خمکاری با لیزر به روش سطح پاسخ (RSM)

فرآیند خمکاری با لیزر یک فرآیند شکلدهی انعطاف پذیر و غیر تماسی است که در آن برای ایجاد خم بر روی ورق از ابزار سخت یا نیروی خارجی استفاده نمیشود. امروزه، این فرآیند در صنایع مختلف هوافضا، کشتی سازی میکروالکترونیک به کار گرفته میشود. فرآیند شکل دهی با استفاده از پرتو لیزر، یک موضوع تحقیقاتی نسبتا جدید است. موادی که در پژوهشهای انجام شده در فرآیند خمکاری با لیزر مورد بررسی قرار گرفته اند، نوعا تیتانیم، منیزیم، فولاد و آلیاژهای آن بوده است. آلیاژهای آلومینیوم به دلیل داشتن انعکاس سطحی بالاتر پرتو لیزر و درنتیجه آن ضریب جذب پایینتر نیز ضریب هدایتی حرارتی بالاتر، کمتر مورد مطالعه قرار گرفتهاند. در این تحقیق ابتدا نحوه و میزان تاثیر پارامترهای مختلف فرآیندی بر روی زاویه خم در فرآیند خمکاری با لیزر بر روی ورق آلومینیوم ۶۰۶۱ مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. سپس به منظور دستیابی به حداکثر زاویه خم تمام پارامترها به روش سطح پاسخ (RSM) بهینه سازی شدند. نتایج نشان داده است که ضخامت ورق بیشترین و زمان استپ کمترین تاثیر را بر زاویه خم دارد، به طوریکه با افزایش یک میلیمتر ضخامت ورق مقدار زاویه خم ۷۵ درصد کاهش یافت. همچنین با بهینه سازی پارامترها، حداکثر زاویه خم ۳۹۶/۵ درجه به دست آمد.