بررسی رنگ آمیزی رومانوفسکی کاربرد و انواع آن

رنگ آمیزی رومانوفسکی که با نام رنگ آمیزی رومانوفسکی-گیمسا نیز شناخته می شود، یک تکنیک رنگ آمیزی اولیه است که پیشرو چندین رنگ متمایز اما مشابه است که به طور گسترده در هماتولوژی (مطالعه خون) و سیتوپاتولوژی (مطالعه سلولهای بیمار) استفاده میشود. اگرچه بحث در مورد اینکه چه کسی شایسته این روش رنگ آمیزی عمومی است، وجود دارد، استفاده عمومی آن را به دیمیتری لئونیدوویچ رومانوفسکی نسبت داده است.بحث: ارزش رنگ آمیزی رومانوفسکی در توانایی آن در تولید طیف گسترده ای از رنگها نهفته است که به اجزای سلولی اجازه می دهد به راحتی متمایز شوند. این پدیده به عنوان اثر رومانوفسکی یا به طور کلی به عنوان متاکرومازی شناخته می شود. در سال ۱۸۹۱ رومانوفسکی با استفاده از مخلوطی از ائوزین (معمولا ائوزین (Y و محلولهای قدیمی متیلن بلو که رنگهایی غیرقابل انتساب به اجزای رنگ آمیزی به تنهایی ایجاد کرد: سایه های متمایز بنفش در کروماتین هسته سلول و درون گرانول در سیتوپلاسم برخی از گلبول های سفید خون. این به عنوان اثر رومانوفسکی یا رومانوفسکی-گیمسا شناخته شد. ائوزین و متیلن بلو خالص به تنهایی (یا در ترکیب) اثر رومانوفسکی را ایجاد نمیکنند، و لکه های فعالی که این اثر را ایجاد می کنند، اکنون لاجوردی B و ائوزین در نظر گرفته میشوند.نتیجه گیری: رنگ آمیزی رومانوفسکی دارای انواع متفاوتی می باشد و از این نوع رنگ آمیزی برای تشخیص بیماری ها و انگل ها، به علت اهمیت بالای بالینی آن ها استفاده می نمایند.

کلیدواژه ها:

انگل ، بالینی ، تشخیص ، رنگ آمیزی ، رومانوفسکی