مروری بر گلایکاسیون پروتئین ها در شدت بیماری دیابت

دیابت یکی از مباحث مهم وپیچیده طب است .دیابت را نمیتوان فقط به یکی از رشته های طب محدود کرد، چون به آسانی میتوانیم با توجه به عوارض و تظاهرات گوناگون بالینی و طول مدت بیماری آن را تقربا۰ی در هر کلینیک و بخش اختصاصی بیابیم. از آنجا که درمان قطعی آن هنوز در بسیاری از موارد دست نیافتنی است، تنها با شناخت به موقع و مراقبت های مناسب میتوان شیوع و عوارض و پیامدهای ناشی از آن را به میزان چشمگیری کاهش داد. گلیکوزیلاسیون غیرآنزیمی پروتئینها وتشکیل AGE یکی از عوامل دخیل در پاتوژنز عوارض مزمن دیابت است. واکنش غیر آنزیمی شامل کربونیل قندهای کاهنده و گروه های آمینه در پروتئین ها، محصولات نهایی گلیکاسیون پیشرفته (AGEs) را تولید می کند. تجمع AGE در داخل بدن عامل مهمی در پیشرفت مکانیسم های متابولیک و پاتوفیزیولوژیک مانند چاقی، دیابت، بیماری عروق کرونر، اختلالات عصبی و نارسایی مزمن کلیه است. مکانیسم دفاعی خود بدن، مهارکننده های مصنوعی و مهارکننده های طبیعی همگی میتوانند به جلوگیری از گلایکه شدن پروتئینها کمک کنند. مهارکننده های مصنوعی این پتانسیل را دارند که گلایکه شدن پروتئینها را از طریق مسیرهای مختلف سرکوب کنند. آنها می توانند با دستکاری در افزودن قندها به پروتئین ها از توسعه محصول آمادوری جلوگیری کنند. علاوه بر این، مهار رادیکال های آزاد و مسدود کردن تشکیل پیوندهای عرضی می تواند مکانیسم دیگری در مورد خواص ضد گلایکه شدن آنها باشد. در مقایسه با مواد مصنوعی، محصولات گیاهی طبیعینسبتا۰ غیر سمی، ارزان و قابل استفاده به شکل خوراکی هستند. این بررسی به معرفی مختصری از واکنش میلارد، شکلگیری، شناسایی و آسیبشناسی مربوط به AGEs، رویکردهای درمانی بالقوه در برابر گلایکه شدن، مهارکننده های طبیعی و مصنوعی گلایکه شدن و مکانیسم احتمالی اثر آنهامی پردازد.

کلیدواژه ها:

دیابت ، گلایکاسیون ، پروتئین ، AGES