اقدام پژوهی : چگونه توانستم دانش آموزان پایه هفتم را به درس ریاضی علاقه مند کنم؟

یکی از درسهایی که در هر برنامه درسی دوره متوسطه مورد توجه خاص قرار میگیرد و همواره جایگاه مهمی برای آن قائل شده است، درسهای مختلف ریاضی بوده است . طی سالهای اخیر و با توجه به ناکارآمدی برنامه ها و سیاستگذاری های آموزش ریاضی در ایران، مدیران، برنامه ریزان و سیاستگذاران آموزشی،دائما در فکر طراحی و اجرای برنامهای جدید، جامع و فراگیر بوده اند تا شاید این مشکل تا حدودی مرتفع شود اما بابررسی روند تغییر برنامه ها و کتابهای درسی، مشاهده می شود که تغییرات شتابزده، گاهی باعث ایجاد فراز و فرودها و ناهمگونی هایی در تصمیم گیریهای برنامه ای شده است. در حقیقت،اعمال این تغییرات، نه تنها مشکلات برنامه های پیشین را مرتفع نکرد، بلکه میتواند موجب مشکلات پیشبینی نشده دیگری شود. این مهم، میتواند موضوع بررسی موشکافانه تری باشد.در دوره های مختلف، رویکردهای گوناگونی به آموزش شده و اهداف آموزشی مختلفی تدوینشده است و در بیشتر برنامه های درسی، بر اهمیت مباحث ریاضی تاکید میشود. اهدافی که به ضرورت گنجاندن ریاضی در برنامه درسی اشاره دارد، مسئولیت برنامه ریزان آموزشی را برای تدوین سرفصلهای متناسب با نیازهای جامعه، سنگینتر میکند. در حوزه یادگیری سند برنامه درسیملی (۱۳۹۱)، بر ضرورت پرداختن به این امر و پذیرش مسئولیت آن، تاکید شده است:ریاضیات و کاربردهای آن بخشی از زندگی روزانه و در جهت حل مشکلات زندگی در حوزه های مختلف به شمار می آید که دارای کاربردهای وسیع در فعالیتهای متفاوت انسانی است. ریاضیات، موجب تربیت افرادی خواهد شد که در برخورد با مسائل بتوانند بهطور منطقی استدلال کنند، قدرت تجزیه و انتزاع داشته باشند و درباره پدیده های پیرامونی تئوریهای جامع بسازند. وجه مهم ریاضی توانمندسازی انسان برای توصیف دقیق موقعیتهای پیچیده، پیشبینی و کنترل وضعیت های ممکن مادی طبیعی، اقتصادی، اجتماعی است؛ بنابراین، توانایی به کارگیری ریاضی در حل مسائل روزمره و انتزاعی، از اهداف اساسی آموزش ریاضی میباشد (نگاشت سوم سند برنامه درسی ملی، ۱۳۹۱؛ ص. .(۳۳

کلیدواژه ها:

ریاضی ، علاقه ، تجربه ، برنامه ریزان