کاربرد فقه در زندگی

سبک زندگی،مفهومی از مفاهیم علوم اجتماعی است که جنبه رفتارگرا دارد.سبک زندگی،نظامواره و سیستم خاص زندگی است که به فرد،خانواده یا جامعه با هویت خاص،اختصاص دارد.آدمیان با قدرت خلاق خویش،برای حیات دنیوی،دست به گزینش میزنند و رفتارهای خاصی را ترجیح میدهند و زیست خود را با آن منطبق میکنند.رفتارهای بیرونی آدمیان که مورد انتخاب آگاهانه آنان است،سبک زندگی آنان را تشکیل میدهد که البته انتخاب یک سبک،تابع متغیرهای فراوانی است که باید مورد توجه قرار گیرد. از سوی دیگر،دین مبین اسلام نیز داعیه دار تنظیم حیات دنیوی و اخروی انسان است و توصیه های رفتاری فراوانی دارد که غالبا در علم فقه،بررسی می شود.در این مقاله،تلاش شده به نقش فقه،در ایجاد سبک زندگی،توجه شود.علم فقه با تبیین رفتارهای مجاز و متناسب با کمالات انسانی،زمینه را برای هماهنگی اراده تکوینی بشر با اراده تشریعی حق تعالی ایجاد میکند و مسیر سلوک متناسب با معاد را برای آدمیان بیان میکند.علاوه بر این،تبیین نظامهای موثر بر متغیرهای دخیل در انتخاب سبک،بر عهده علم فقه است که البته تبیین این نظامها با مشکلاتی روبهرو است.در این نوشتار به برخی از آنها اشاره شده است.

کلیدواژه ها:

فقه ، حقوق ، انسان ، زندگی ، فلسفه ، انقلاب صنعتی ، احکام شریعت