مسائل و مشکلات آموزش کودکان عقب مانده ذهنی از منظر روانشناسی

به طور کلی عقب ماندگی ذهنی عبارت است از کم هوشی که سبب بی کفایتی فرد در ایفای وظایف اجتماعی یا باعث ناتوانی او در کسب مهارت هایی شود که مناسب او هستند و برحسب شدت به چهار گروه خفیف ، متوسط ، شدید و عمیق تقسیم می شود. یکی از مهمترین عوامل پیدایش کودکان عقب مانده ذهنی اختلالات و نارسایی های ژنتیکی است و نیز از جمله عوامل متعددی که در ایجاد معلولیت ذهنی کودکان مورد نظر است ازدواج های فامیلی و پیوند های خویشاوندی ( هم خونی ) است. از نظر آموزشی به کودکی عقب مانده گفته می شود که بعلت استعداد محدود به روشهای خاص آموزشی آموزش درمانی نیاز داشته باشند . آموزش درمانی عبارت از مجموعه اصول آموزش روانشناسی و پزشکی است که بتواند معلولین جسمانی یا ذهنی را تا حد امکان به عضو مفید جامعه تبدیل کند. در همین راستا در این پژوهش سعی بر آن شده است که مسائل و مشکلات آموزش کودکان عقب مانده ذهنی از منظر روانشناسی بررسی گردد. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و روش انجام آن توصیفی می باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش ، عقب مانده ذهنی ، روانشناسی.