بررسی رویکردها و برنامه های آموزش و پرورش در تقویت بنیان خانواده ها

امروزه آموزش و پرورش تلاش دارد تا از طریق روش آموزشی مناسب و نظام سازمان یافته خود به نیازهای دانش آموزان پاسخ گوید. کارایی اجتماعی یکی از اهداف آموزش و پرورش است، دانش آموز باید از آموزش عمومی و حرفه ایمطلوب و انعطاف پذیری برخوردار باشد. او باید به عنوان یک انسان از نقاط ضعف و قوت جامعه خویش و روابطموجود در خانواده آگاه باشد و آمادگی آن را داشته باشد که جهت بیشترین بازدهی در جامعه عمل نماید. کارکرد اجتماعیآموزش و پرورش بعد از دهه ۱۹۳۰ در دنیا آشکارا اهمیت یافت. در این رهیافت، اگر امکانات قشری از جامعه برای رشدو مشارکت موثر در پیشرفت جامعه محدود به نظر می رسید، امکان آن وجود داشت که برنامه های جبران کننده آموزشیو اجتماعی را آزمود. توجه به این نکته، حائز اهمیت است که در یکصد سال اخیر، حرکتی پیوسته از سمت آموزش به سوی آموزش و پرورش وجود داشته است. درگذشته اغلب رابطه مدرسه با خانواده و جامعه محافظه کارانه بوده و بیشتر نقش آن، کمک به ثبات و دوام بود و به جای اینکه جامعه را هدایت کند، آن را منعکس می کرد. در رویکرد حاضر، اعتقاد بر آن است که مدرسه باید به خانواده و جامعه علاقه مند باشد و خانواده ها نیز باید موضوع مطالعه دانش آموزان درمدارس باشند. در واقع آموزش و پرورش نوعی علوم اجتماعی کاربردی است که در بلندمدت، راه اصلی اصلاح وپیشرفت جامعه محسوب می شود. هدف از این مقاله بررسی رویکردها و برنامه های کلی نظام آموزش و پرورش در تقویت نهاد خانواده می باشد

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، خانواده ، چالش ، راهبرد