چگونه توانستم اضطراب و تیک های عصبی ناشی از آن را در دانش آموزم کاهش دهم؟

دوران کودکی و نوجوانی، دوران بسیار مهمی است. امروزه ثابت شده است که ریشه بسیاری از مشکالت رفتاری ما به دوران کودکی و نوجوانی مان باز می گردد. به زمانی که آن رفتارها برای ما عادی و برای دیگران آن چنان با اهمیت نبود که در جهت اصلاح آنها قدمی بردارند. بنابراین، با توجه به آشکار شدن اهمیت دوران کودکی و نوجوانی ، یکی از مهمترین وظایف کسانی که با دانش آموزان سرو کار دارند، تشخیص رفتارهای عادی و غیر عادی آنها و اقدام در جهت اصلاح این رفتارهاست. هر کودکی و نوجوانی طوری رفتار میکند که با رفتار دیگران تفاوت دارد. این امر بیشتر وقتها دلایل روانی دارد. کودکان و نوجوانان، بی دلیل به اختلال رفتار دچار نمی شوند؛بلکه نشانه ی ناراحتی های عصبی می باشد. یکی از این اختلالات رفتاری تیک عصبی می باشد. رویارویی با دانش آموزانی باداشتن تیک عصبی، معلم را با این مشکل بزرگ روبه رو می کند؛ که چطور با دانش آموزانی که تیک عصبی دارند رفتار کنیم وقتی دانش آموزی با یک اختلال رفتاری مانند تیک عصبی در کلاس داریم ابتدا باید او را صادقانه بپذیرم و به دلیل داشتن آن دانش آموز را تنبیه نکنیم. دانش آموزانی که دارای تیک عصبی هستند را باید باور کنیم و با آنها به صورت دوستانه در کلاس رفتار کنیم به طوری که دانش آموز احساس خجالت نکند. بروز اختلال رفتاری، بیماری نیست. اختالالت روانی،بیشتر در مواردی به وجود می آیند که کودک تحت فشار باشد و در شرایط غیر قابل تحمل زندگی کند. اختلالات رفتاری همیشه به عنوان عالمت درخواست کمک از طرف دانش آموز است و باید پاسخ مناسب به آن داده شود بنابراین؛ معلمان میتوانند نقش مهمی در سازگاری کودکان و نوجوانان دشوار داشته باشند.

کلیدواژه ها:

دانش آموز ، کودکی ، نوجوانی ، اختالالت روانی ، اضطراب ، تیک عصبی