مقایسه آموزش های حضوری و مجازی و تاثیر آنها بر میزان یادگیری دانش آموزان

مهمترین رکن توسعه در ابعاد فردی، سازمانی و اجتماعی، آموزش است ،که سازندگی و بهبود و تعالی انسان را به همراه دارد. آموزش تجربهای است مبتنی بر یادگیری و بهمنظور ایجاد تغییرات نسبتا پایدار در فرد، تا او را قادر به انجام کار و بهبود بخشی تواناییها، تغییر مهارتها، دانش، نگرش و رفتار اجتماعی کند. بنابراین آموزش به مفهوم تغییر دانش، نگرش و تعامل با همکاران است. آموزش مستلزم استفاده از برنامه های پیشبینی شده ای است که شایستگیهای موجود در دانش اموزان را تقویت و موجب کسب دانش، مهارت و تواناییهای تازه در او شود، بهگونهای که بهبود عملکرد را تسهیل کند . در طی چند سال اخیر و با همه گیری بیماری کووید- ۱۹ و شیوع گسترده ان و خطرات احتمالی برای دانش اموزان سیستم اموزشی کشور به ناچار به سمت استفاده از اموزش های غیر حضوری گام برداشته است. این نوع از اموزش بنا به اعتقاد عده ای هم دارای فوایدی بوده و هم مضراتی را نیز متوجه دانش اموزان کرده است. لذا هدف از انجام این پژوهش مقایسه اموزش حضوری و اموزش غیرحضوری و بررسی مزایا و معایب انها در سیستم یادگیری دانش اموزان می باشد. روش این پژوهش به شیوه توصیفی- تحلیلی انجام یافته و اسناد کتابخانه ای برای جمع اوری اطالعات استفاده شده است

کلیدواژه ها:

آموزش ، آموزش حضوری ، آموزش غیرحضوری ، دانش اموزان ، یادگیری