بررسی رابطه سبک رهبری تحول آفرین با چابکی منابع انسانی و یادگیری سازمانی در دانشگاه علم و صنعت ایران

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه سبک رهبری تحول آفرین با چابکی منابع انسانی و یادگیری سازمانی در دانشگاه علم و صنعت ایران بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی کارکنان علم و صنعت ایران در سال تحصیلی ۱۳۹۵-۱۳۹۶ هستند که این تعداد ۸۲۴ نفر می باشند. از این تعداد با توجه به جدول مورگان تعداد ۲۸۰ نفر از کارکنان با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و پرسشنامه های سبک رهبری تحول آفرین باس و آولیو (۲۰۰۰)، چابکی منابع انسانی تورنگ لین و همکاران (۲۰۰۵) و یادگیری سازمانی توسلی (۱۳۹۱) را تکمیل کردند. داده های بدست آمده از این پژوهش با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی چندگانه به روش همزمان تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین سبک رهبری تحول آفرین با چابکی منابع انسانی و یادگیری سازمانی رابطه مثبت و معنیداری وجود دارد. همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد مولفه تحریک ذهنی سبک رهبری تحول آفرین در مجموع قادر است ۱۰ درصد از تغییرات متغیر چابکی منابع انسانی و ۳۲ درصد از تغییرات متغیر یادگیری سازمانی را به طور مثبت و معنادار پیشبینی کند. بر این اساس می توان نتیجه گرفت که سبک رهبری تحول آفرین با متغیرهای چابکی منابع انسانی و یادگیری سازمانی رابطه داشته و قادر است تغییرات مربوط به آنها را پیش بینی کند.

کلیدواژه ها:

رهبری تحول آفرین ، چابکی منابع انسانی ، سازمان یادگیرنده ، دانشگاه علم و صنعت ایران