موانع اجتماعی و فرهنگی پیشرفت و توسعه در ایران

توسعه وبالندگی هرجامعه ای در نتیجه برنامه ریزی توسعه وتدوین سیاستها واستراتژی های توسعه است .توسعه به مفهوم تحول کیفی ،گذار از دوره ای به دوره دیگر مستلزم تغییر همه جانبه در ابعاد اقتصادی ،سیاسی ،فرهنگی ،اجتماعی و...است .توسعه فرایندی در هم تنیده ودارای وظایفی گسترده وبخشهای محیطی مرتبط با زندگی اجتماعی انسانها است وبه معنای فراهم شدن زمینه های لازم برای پیدایی ظرفیت ها وقابلیت های عناصر مختلف در اجتماع ومیدان یافتن آنها برای دستیابی به پیشرفت وافزایش توانایی های کمی وکیفی است.ما ایرانیان در مقطع بسیار حساسی از تاریخ کشورمان ونیز جهان قرار گرفته ایم ،سالهای پایانی قرن بیستم برای ملل توسعه نیافته به سرعت وبرای کشورهای توسعه یافته به کندی پیش می رود در این سالهای پایانی قرن،کشورهای در حال توسعه ،بسیار تلاش می نمایند تا بتوانند تا حدودی فاصله عقب افتادگی خود را با جهان پیشرفته ،کمتر نمایند. کشورهای توسعه یافته در رقابتی بسیار فشرده با یکدیگر در تلاشند تا بتوانند در این فرصت اندک،فاصله خود را با دیگر رقبای پیشرفته،بیشتر نمایند که در آستانه ورود به قرن بیست ویکم با احراز رتبه اول ،پیروزی خود را بر جهانیان جشن بگیرند وسروری وسیادت خود را بر نظام بین المللی در حال گذار،تثبیت نمایند.دراین پژوهش عوامل وموانع مهم تاریخی برسر راه توسعه کشور،مورد بررسی وپردازش قرار گرفته واثرات آن بر ساختارهای فرهنگی،سیاسی واجتماعی کشور تبیین وتوضیح داده می شود. روش تحقیق در این پژوهش اسنادی و برپایه جمع آوری اطلاعات و تحلیل آنها است.هدف از طرح این مقاله ارائه یک چارچوب نظری،جهت فهم هر چه بهتر علل توسعه نیافتگی کشور از زاویه دید تاریخی ،فرهنگی کشور وکوشش در جهت ارائه راه کارهایی برای نیل به اهداف توسعه ومتعالی ساختن جامعه ایرانی برای نیل به اهداف متعالی انسانی می باشد.

کلیدواژه ها:

توسعه ، موانع توسعه ، انقطاع تاریخی ، ایران ، فرهنگ.