رابطه حاشیه نشینی با اعتیاد و فقر فرهنگی

حاشیه نشینی پدیده ای است که با اسکان غیررسمی و بدون مجوز گروه بزرگی از مردم در مکانی در کناره شهرها ایجاد می شود.حاشیه نشینی یک پدیده اجتماعی است که ریشه در ادوار گذشته دارد و این پدیده هم در کشورهای توسعه یافته و هم در کشورهای در حال توسعه وجود داشته و دارد و امروزه به صورت یک معضل شهری خود را نشان داده چرا که بین پدیده حاشیه نشینی و جرایم و مسائل اجتماعی نظیر سرقت، اعتیاد، و انحرافات اجتماعی ارتباط تنگاتنگی وجود دارد به طوری که آمار جرایم بیانگر اینست که بیشترجرایم در این مناطق از شهر رخ می دهد. حاشیه نشینی که خود معلول گسترش شکاف طبقاتی، رشد بی رویه شهرنشینی و مهاجرت روستائیان به شهرهای بزرگ است ازجهات متعددی موجب شیوع بزهکاری، انحرافات اجتماعی و عوارض ناشی از آن می شود . در ادبیات آسیب شناسی اجتماعی, یکی از مولفه های بدیهی رفتارهای انحرافی, کمبودهای مادی و ضعف اقتصادی است. به همین میزان نقش عوامل غیرمادی و فرهنگی, فرعی انگاشته شده است . زمینه و هدف فقر و به تبع آن حاشیه نشینی, از مهم ترین پدیده های آسیب زای اجتماعی و اقتصادی هستند که پژوهش های زیادی از ابعاد مختلف به تبیین رابطه بین فقر و حاشیه نشینی با جرم پرداخته اند.