مسئولیت مدنی پرسنل نظامی در قبال صدمات وارده به افراد تحت امر

در قانون کشور ما اصولا مبنای مسئولیت مدنی بر پایه تقصیر است و مسئولیت بدون تقصیر به طور استثناء اعمال میگردد.و رابطه سببیت وقتی اهمیت پیدا میکند که تقصیر، شرط بوجود آمدن مسئولیت نباشد.به عبارت دیگر اثبات ورود ضرر به زیان دیده؛ همچنین ارتکاب تقصیر یا وقوع فعل از طرف خوانده یا کسانی که مسئولیت اعمال آنان با اوست؛ به تنهایی دعوی خسارت را توجیه نمی کند؛ بلکه باید احراز شود که رابطه عرفی بین دو عامل ضرر و فعل زیان بار، وجود دارد؛ یعنی ضرر از آن فعل ناشی شده است.و در فقه امامیه مبتنی بر نظریه اتلاف و تسبیب می باشد. مسئولیت مدنی بر اساس یک رابطه عرفی بین زیان دیده و زیان رساننده است که با احراز تقصیر ،مرتکب مکلف به جبران خسارت است.حریم خصوصی که جز حقوق اولیه ی هر فردی است، به معنای مجموعه اطلاعات و مسائل حوزه های خصوصی و فردی است که شخص نمیخواهد کسی بدون تمایل و اطلاع وی نسبت به آن دسترسی و یا تعرض داشته باشد. حقوق افراد یا اشخاص، از آنجایی که ارتباط بسیار نزدیکی با کرامت انسانی دارد جزئی از مهمترین حقوق انسانی به شمار میرود. بنابراین مالکیت افراد به حیثیت و شرافت خود می تواند بهترین معرف حریم خصوصی محسوب گردد.

کلیدواژه ها:

مسئولیت مدنی ، پرسنل نظامی ، صدمه