بررسی استفاده از روش تدریس فعال و خلاق در تدریس و رابطه آن با میزان یادگیری دانش آموزان

خلاقیت یکی از عواملی است که با یادگیری ارتباط نزدیک دارد و وجود آن در تدرس باعث فعال بودن فراگیران در تدریس میگردد. نظام آموزشی در سال های گذشته بر فعال کردن فراگیران در امر یادگیری تاکید کرده است و هدف از فعال کردن فراگیران، پرورش خلاقیت آنان است. درواقع خلاقیت یک فعالیت فکری و ذهنی است که در طول زندگی انسان همواره به منزله نیازی عالی در تمامی ابعاد مطرح بوده است. از اینرو با توجه به اهمیت موضوع خلاقیت و فعال بودن دانش آموزان در کلاس درس در این مقاله قصد داریم به بررسی استفاده از روش تدریس فعال و خلاق در تدریس و رابطه آن با میزان یادگیری دانش آموزان بپردازیم. روش پژوهش نیز کاربردی و از نوع توصیفی میباشد. در نهایت نیز به این نتیجه دست یافتیم که خلاقیت به عنوان یک علم، عاملی اساسی در پیشرفت و توسعه جوامع تلقی می شود و مدرسه و معلم به مثابه مکانی مناسب برای آموزش خلاقیت و ابتکار به دانش آموزان به شمار می آید، زیرا خلاقیت امری آموختنی و قابل آموزش است و با ایجاد شرایط، مقتضیات، تجهیزات و امکانات لازم می توان به پرورش افرادی خلاق پرداخت.

کلیدواژه ها:

نظام آموزشی ، خلاقیت ، فعال ، یادگیری.