نگاه انتقادی به نگرش اسناد توسعه ملی جمهوری اسلامی ایران به عدالت آموزشی از منظر رویکرد اجتماع گرا

پژوهش حاضر با هدف نقد و بررسی اسناد توسعه ملی جمهوری اسلامی ایران به عدالت آموزشی از منظر رویکرد اجتماعگرا نگاشته شده است. در این پژوهش ابتدا به بررسی رویکردهای عدالت در اسناد توسعه دولتها به عنوان مهمترین اسناد سیاستگذاریهای کلان کشور پرداخته شد سپس رویکردهای عدالت موجود در اسناد از منظر رویکرد اجتماعگرایی مورد نقد و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش حاکی از آن است که از یک طرف سیاست گذاریهای آموزشی کشور به سمت سیاستگذاریهای حداکثری گرایش دارند و از طرفی دیگر به لحاظ رویکردهای عدالت شاهد یک رویکرد مشخص در اسناد نمیباشیم. در نتیجه سیاستگذاری حداکثری به همراه تنوع رویکردهای عدالت موجود در اسناد، منجر به آن شده است که نظام آموزشی کشور به لحاظ عملکردی با طیفی از فعالیتهای از هم گسیخته و نامتوازن مواجه باشد. از این رو به نظر میرسد که سیاستگذاران نظام آموزشی کشور بهتر است به جای در نظر گرفتن سیاستگذاری حداکثری در قالب رویکردهای مختلف، به سمت یک سیاستگذاری مبتنی بر ارزشهای اجتماعی قدم بردارند تا از این طریق بتوانند با همکاری و توافق حاصل از اجتماعات مختلف، راهکارهای مشخصی را برای اجرای عدالت در صحنه آموزش و پرورش بیابند.

کلیدواژه ها:

عدالت ، آموزش ، سیاستگذاری ، رویکردها ، اجتماع گرایی