ویژگی های ساختاری فضای آموزشی و تاثیر آن در افزایش یادگیری دانش آموزان

یکی از موارد بسیار حائز اهمیت در امر آموزش و پرورش، ایجاد فضاهای مرتبط با فعالیت دانش آموزان است؛ فضاهایی که دارای شرایط مناسب و مطلوب برای رشد فیزیکی ذهنی, عاطفی و اجتماعی کودکان می باشد که تحقق این امر از طریق طراحی جزییات فضاها با توجه به الگوهای رفتاری کودکان امکان پذیر می گردد. یکی از موارد بسیار حائز اهمیت در امر آموزش و پرورش، ایجاد فضاهای مرتبط با فعالیت دانش آموزان است؛ فضاهایی که دارای شرایط مناسب و مطلوب برای رشد فیزیکی ذهنی, عاطفی و اجتماعی کودکان می باشد که تحقق این امر از طریق طراحی جزییات فضاها با توجه به الگوهای رفتاری کودکان امکان پذیر می گردد.ویگوتسکی یکی از معروف ترین نظریه پردازان رشد شناختی معتقد است: »کنش متقابل میان یادگیرنده و محیط اجتماعی او اهمیت بسزایی دارد.« او بر این باور بود که رشد ذهنی کودکان، عموما به مردمی که در دنیای، اطراف آنها زندگی می کنند، وابسته است و افراد بسیاری از اندیشه ها، نگرشها و ارزشهای خود را در تعامل و رابطه متقابل با دیگران ارتقا می دهند. اجزا تشکیل دهنده محیط های یادگیری در کنار هم معنا دار می شوند. ویژگی ها و کیفیت های هر کدام از این عناصر در شکل گیری رفتارهای مختلف فرد موثر می باشند. به بیان دیگر بخش زیادی از عواطف، عادات، سلایق و حتی طرز نگرش ها و نشست و برخاست ها به گونه ای شگرف از محیط تاثیر میپذیرد. در این مقاله که به شیوه مروری و با استناد به منابع کتابخانه ای گردآوری شده است سعی بر آن داریم تا ضمن آشنایی با اهمیت محیط های آموزشی در مدارس،دریابیم که توجه یا عدم توجه به این محیط ها چه تاثیری در آموزش و یادگیری کودکان دارد.

کلیدواژه ها:

محیط ، آموزش ، دانش آموز ، معلم ، مدرسه