بررسی نقش واسطه ای سواد اخلاقی در تاثیر یادگیری خود راهبر معلمان بر انگیزه پیشرفت آنان در مدارس دوره های اول و دوم ابتدایی آموزش و پرورش شهرستان میاندوآب

هدف کلی تحقیق حاضر بررسی نقش واسطهای سواد اخلاقی در تاثیر یادگیری خود راهبر معلمان بر انگیزه پیشرفت آنان در مدارس دوره های اول و دوم ابتدایی آموزش و پرورش شهرستان میاندوآب میباشد. برای این منظور سواد اخلاقی بر اساس نظریه تووانا (۲۰۰۷)، یادگیری خود راهبر بر اساس نظریه فیشر (۲۰۱۳) و انگیزه پیشرفت بر اساس نظریه هرمنس (۱۹۷۰) تعریف و در این راستا چهار فرضیه تنظیم گردیده است. جامعه آماری تحقیق حاضر معلمان مدارس دوره های اول و دوم ابتدایی آموزش و پرورش شهرستان میاندوآب میباشد که تعداد آنها ۱۰۰۳ نفر میباشد. حجم نمونه آماری با استفاده از رابطه کوکران ۲۷۸ نفر برآورد و به روش نمونه گیری تصادفی طبقهای انتخاب شده است. ابزار جمع آوری اطلاعات سه پرسشنامه؛ پرسشنامه سواد اخلاقی تووانا (۲۰۰۷)، پرسشنامه یادگیری خود راهبر فیشر (۲۰۱۳) و پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس (۱۹۷۰) میباشد که پس از سنجش روایی و پایایی و اطمینان از آن، در اختیار نمونه آماری قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از روشهای آماری توصیفی و استنباطی استفاده شده است. در بخش اول برای توصیف پاسخهای نمونه آماری به سوالات، از جدولهای توزیع فراوانی و درصد پاسخهای مربوط به سوالات استفاده شد. برای نشان دادن داده های آماری سوالات عمومی بصورت مجسم، از نمودارهای ستونی استفاده گردید. در بخش دوم فرضیه های تحقیق بر اساس نتایج بدست آمده از بررسی سوالات با استفاده از آمار استنباطی مورد آزمون قرار گرفت. آمار استنباطی نیز شامل آزمونهای انجام شده با نرمافزار Smart Pls۳ و SPss میباشد. نتایج حاصل بیانگر آن است که سواد اخلاقی در تاثیر یادگیری خود راهبر معلمان بر انگیزه پیشرفت آنان در مدارس دوره های اول و دوم ابتدایی آموزش و پرورش شهرستان میاندوآب نقش واسطه ای دارد.

کلیدواژه ها:

سواد اخلاقی ، یادگیری خود راهبر ، انگیزه پیشرفت ، آموزش و پرورش.