تاثیر برنامه درسی پنهان بر مسئولیت پذیری اجتماعی با واسطه گری خودپنداره تحصیلی در دانش آموزان

هدف پژوهش بررسی اثر برنامه درسی پنهان بر مسئولیت پذیری اجتماعی با میانجیگری خودپنداره تحصیلی دانش آموزان است. روش پژوهش توصیفی-همبستگی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری تمامی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهرستآن هامون در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ به حجم ۱۲۷۹ نفر بود که به روش نمونه گیری طبقه ای در دسترس تعداد ۲۹۶ دانش آموز به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه های برنامه درسی پنهان (تقیپور و غفاری، (۱۳۸۸، خودپنداره تحصیلی (یس یسن چن، (۲۰۰۴ و مسئولیت پذیری اجتماعی دانش آموزان (لی و همکاران، (۲۰۰۸ بود. برای تجزیه وتحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری با کمک نرم افزارهای SPSS و لیزرل استفاده شد. یافته های ضریب همبستگی نشان داد که بین برنامه درسی پنهان، مسئولیت پذیری اجتماعی و خودپنداره تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج مدل معادلات ساختاری نشان داد که اثر مستقیم برنامه درسی پنهان بر مسئولیت پذیری اجتماعی و خودپنداره تحصیلی دانش آموزان و اثر مستقیم خودپنداره تحصیلی بر مسئولیت پذیری اجتماعی دانش آموزان مثبت و معنادار است. همچنین اثر غیرمستقیم برنامه درسی پنهان بر مسئولیت پذیری اجتماعی با میانجیگری خودپنداره تحصیلی مثبت و معنادار است؛ بنابراین میتوان نتیجه گرفت که برنامه درسی پنهان مدرسه هم به طور مستقیم و هم به طور غیرمستقیم، با میانجیگری خودپنداره تحصیلی، بر مسئولیت پذیری اجتماعی دانش آموزان اثر مثبت و معنادار دارد.

کلیدواژه ها:

برنامه درسی پنهان ، خودپنداره تحصیلی ، مسئولیت پذیری اجتماعی ، دانش آموزان.