مدیریت و سازماندهی آموزش ابتدایی و مدیریت کلاس و مدرسه در دوران کرونا و پساکرونا در مناطق محروم استان همدان

در جوامع بدوی ، مجموع میراث فرهنگی بسیار اندک بوده و سطح دانش و مهارت ها آن چنان وسیع نبود، در نتیجه نیازی به نظام آموزشی منسجم با سبک برنامه خاص احساس نمیشد. آموزش بیشتر از طریق خانواده انجام میشد و جنبه ی غیر رسمی داشت. با گذشت زمان در کشور های مختلف ، نظام های آموزشی رسمی با ساختار بسیار منظم و برنامه ریزی شده ،شکل گرفت. در ایران با وجود تاریخ و تمدن کهن ، سیستم آموزشی در طول تاریخ دچار تحول گردیده و تحوات بسیار وسیعی در مقاطع مختلف رخ داده است. البته دوره ی ابتدایی با این اسم در نظام آموزشی ایران وجود نداشت . قبل از تشکیل نظام آموزشی نوین ، در ایران بیشتر مکتب خانه و مدارس دینی وجود داشت ، افراد روحانی مکتب خانه را اداره میکردند و دروس قرآن و ادبیات فارسی به کودکان آموخته میشد . بعد از انقاب مشروطه در سال۱۲۹۰ هجری شمسی ، قانون معارف برای اولین بار تصویب شد،در نتیجه آموزش ابتدایی را به عنوان اولین مرحله ساختار نظام آموزشی نوین ایران معرفی نمود و لزوم بسط و گسترش آموزش ابتدایی نوین در تاریخ ایران ،برای اولین بار مطرح شد . در سال ۱۳۲۲ طبق قانون تعلیمات اجباری ، طول دوره ی آموزش ابتدایی ۶ سال تعیین شد ،ولی در سال ۱۳۴۵ هجری شمسی مدت این دوره به ۵ سال تقلیل پیدا کرد اهمیت آموزش ابتدایی ،به عنوان اولین مرحله ی آموزش همگانی مطرح است ؛البته آموزش پیش دبستانی به علت کمبود امکانات همگانی نمی باشد. (سمیعی درونه_۱۳۹۴)همچنین مطابق اصل ۳۰ قانون اساسی جمهوری اسامی ایران، دولت موظف است وسایل آموزش و پرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد و وسایل تحصیات عالی را تا سرحد خودکفائی کشور به طور رایگان گسترش دهد. ودر سال۱۳۹۰قانون جدیدی تصویب شد که دوره ابتدایی از۶ سال تشکیل شودو دورههای تحصیلی به ترتیب ۶ ۳و۳ ساله شدند. این قانون سال ۱۳۹۱ اجرا شد.(ویکی پدیا_۲۰۲۲)