تاثیر درمان راه حل محور بر تنظیم عاطفی بین فردی و خودمهارگری دانش آموزان ابتدایی

زمینه و هدف: توجه به سلامت روانی و جسمی دانش ­آموزان به خصوص دانش ­آموزان دوره ابتدایی به عنوان آینده ­سازان و نیروی انسانی فردای کشور از اهمیت بسیاری برخوردار است. از این رو پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان راه­حل­محور بر تنظیم عاطفی بین­ فردی و خودمهارگری دانش­آموزان دوره دوم ابتدایی انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، شبه­ آزمایشی با طرح پیش ­آزمون- پس­ آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش­ آموزان دوره دوم ابتدایی شهرستان فولادشهر بود که به روش در دسترس ۳۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفر آزمایش و گواه جایدهی شدند. شرکت­کنندگان گروه آزمایش ۸ جلسه پروتکل درمان راه ­حل­ محور را دریافت کردند، در حالی که گروه گواه هیچ مداخله ­ای دریافت نکردند. ابزار جمع ­آوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه ­های خودمهارگری (اشنایدر، ۲۰۰۵) و پرسشنامه تنظیم عاطفی بین­ فردی (هافمن و همکاران، ۲۰۱۶) بود. در پایان تحلیل داده ­ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک ­متغیری یک ­راهه توسط نرم­افزار spss۲۶ انجام شد. یافته­ ها: نتایج نشان دادند که تفاوت گروه آزمایش و گواه در مرحله پس­ آزمون در متغیرهای خودمهارگری، تنظیم عاطفی بین­ فردی و مولفه­ های عاطفه مثبت، توجه مثبت به عواطف دیگران، آرامش ­دهی عاطفی، و توجه به عواطف اجتماعی معنادار است (۰/۰۵P<)؛ بنابراین می­ توان گفت تفاوت معناداری بین اثربخشی درمان راه­ حل­ محور در متغیرهای خودمهارگری و تنظیم عاطفی بین­ فردی وجود دارد (۰/۰۵P<). نتیجه­ گیری: بر اساس یافته­ های به دست ­آمده، روش درمان راه­ حل ­محور از اندوخته ­ها و توانایی­ های کودکان در فرایند تغییر الگوهای ارتباطی استفاده می­ کند که تصویری از امید را در مراجعان ایجاد کرد؛ در نتیجه درمان راه ­حل ­محور، حس خودمهارگری و مدیریت روابط و مهارگری عواطف را در مراجعان تقویت می ­کند.

کلیدواژه ها:

Solution-focused therapy ، interpersonal emotion regulation ، self-control ، درمان راه حل محور ، تنظیم عاطفی بین فردی ، خودمهارگری