اثربخشی درمان هیجان مدار بر احساس حقارت، هیجان خواهی و سبک های دلبستگی زنان متاهل دارای تجربه روابط فرا زناشویی

مقدمه : عوامل گوناگونی در سطوح شخصیتی و روانی مانند احساس حقارت، هیجان­خواهی و سبک­های دلبستگی به تفکیک و نیز در تعامل با یکدیگر بر رابطه بین زوجین اثر گذاشته و منجر به افزایش گرایش آن ها به سمت خیانت زناشویی می­شوند. در این راستا پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان هیجان­مدار بر احساس حقارت، هیجان­خواهی و سبک­های دلبستگی زنان متاهل دارای تجربه روابط فرا زناشویی انجام شد. روش­ کار: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه­ی آماری آن را کلیه زنان شهر مشهد درگیر یا دارای تجربه روابط فرا زناشویی که در مراکز مشاوره پیدایش شهر مشهد دارای پرونده مشاوره­ای بودند، تشکیل داد؛ که ۴۰ نفر از زنان که شروط ورود به پژوهش را داشتند به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۲۰ نفر) و کنترل (۲۰ نفر) جایگزین شدند. ابزار گردآوری داده­ها پرسشنامه سبک دلبستگی هازن و شیور (۱۹۸۶)، هیجان ­خواهی زاکرمن (۱۹۷۹) و احساس حقارت آیزنک (۱۹۸۸) بود. برای گروه آموزش در طی ۹ جلسه درمان هیجان­مدار ارائه شد و گروه گواه تحت هیچ­گونه مداخله ­ای قرار نگرفت. تجزیه و تحلیل داده­ها از طریق تحلیل کوواریانس تک و چندمتغیره و با استفاده از نرم افزار ۲۲-SPSS انجام شد. نتایج: یافته ­ها نشان داد که آموزش درمان هیجان­مدار بر هیجان­خواهی، احساس حقارت و بر هر سه سبک دلبستگی ایمن، اجتنابی و دوسوگرا موثر است (۰/۰۵>,۰/۰۰۱=P).  نتیجه ­گیری:  نتایج نشان­دهنده اثربخشی درمان هیجان­مدار بر احساس حقارت، هیجان­خواهی و سبک­های دلبستگی زنان متاهل دارای تجربه روابط فرا زناشویی بود. بنابراین درمانگران و روان­شناسان می­توانند از این روش درمانی جهت بهبود سلامت روان­شناختی به­ویژه کاهش احساس حقارت، هیجان ­خواهی و بهبود سبک­های دلبستگی ایمن استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

emotional therapy ، sensation seeking ، feelings of inferiority ، attachment style ، extramarital relationships ، درمان هیجان مدار ، هیجان خواهی ، احساس حقارت ، سبک دلبستگی ، روابط فرا زناشویی.