مشروعیت تحصیل دلیل در جرایم فضای مجازی در حقوق جزایی ایران
محل انتشار: فصلنامه فقه جزای تطبیقی، دوره: 2، شماره: 3
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 240
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JCCJ-2-3_008
تاریخ نمایه سازی: 16 اردیبهشت 1402
چکیده مقاله:
به دلیل گسترش فنآوری اطلاعات، حقوق سنتی با نوع جدیدی از ادله در کشف جرم روبه رو شده که این ادله به دلیل مشکلاتی از قبیل «دشوار بودن صحت انتساب، قابلیت تحریف، تخدیش و تخریب» دستگاه قضایی را در تحصیل کشف دلیل و اثبات آن با چالش جدیدی مواجه نمود. تضمین امنیت، اعتبار و اصالت دادهها درفضای مجازی، که پیش شرط تعیین کننده استنادپذیری ادله الکترونیک محسوب میشود، امری به غایت دشوار است و تنها از طریق راهبردهای فنی تا اندازهای محقق میشود. قانونگذار ایران نیز از توجه به این راهبردهای فنی غافل نبوده و در مقررات مختلف به این ضرورت اشاره کرده است. روش این مقاله بهصورت توصیفی و تحلیلی است و چنین نتیجه گرفته شد که قانونگذار در ماده۴۰ قانون جرایم رایانهای در بحث توقیف دادهها به تدابیر امنیتی به طور تمثیلی پرداخته و مقنن در ماده۶۵۶ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ استفاده از تمهیدات امنیتی مطمئن برای احراز هویت و احراز اصالت را ضروری تلقی میکند. با نظر به اشارات مکرر قانونگذار به استفاده از این تدابیر امنیتی به نظر میرسد اساس قابلیت استناد بودن این ادله، اتخاذ این تدابیر است هرچند تاکنون اقدامات چندانی در خصوص فراهم ساختن بسترها جهت استفاده از این راهکارها انجام نشده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
افشار خسروی زاد
دانشجوی دکتری حقوق جزا و جرم شناسی، گروه حقوق، واحد نراق، دانشگاه آزاد اسلامی، نراق، ایران.
روح الله سپهری
استادیار، گروه حقوق جزا و جرم شناسی، واحد نراق، دانشگاه آزاد اسلامی، نراق، ایران. (نویسنده مسوول)
حمیده بابایی
گروه کامپیوتر، واحد نراق، دانشگاه آزاد اسلامی، نراق، ایران.