بررسی اثربخشی هیدروکورتیزون موضعی در درمان فیشر مقعدی بیماران تحت درمان دارویی

سابقه و هدف: فیشر مقعد ممکن است با ترومای ناشی از عبور مدفوع سفت یا اسهال طول کشیده همراه باشد. هدف مطالعه حاضر، تعیین اثربخشی هیدروکورتیزون موضعی در درمان فیشر مقعدی بیماران تحت درمان دارویی مراجعه کننده به بیمارستان فاطمی و درمانگاه کوثر وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اردبیل در سال ۱۳۹۹ بود. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، ۲۰۰ بیمار به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه مداخله تحت درمان دارویی با ژل دیلتیازم، پودر پسیلیوم، شربت لاکتولوز و پماد موضعی هیدروکورتیزون قرار گرفتند. در گروه شاهد، از پماد هیدروکورتیزون استفاده نشد. یافته ها: میانگین درد اولیه در گروه مداخله ۰/۷ ±۸/۰۶ و در گروه شاهد ۱/۰۲ ±۷/۷۹ بود. میانگین درد در پایان هفته اول در گروه مداخله ۱/۰۶±۲/۵ و در گروه شاهد ۰/۸۹ ±۳/۳۴ بود. کاهش درد در گروه مداخله به طور معنی داری در هفته اول درمان بیشتر از گروه شاهد بود. درد دو هفته بعد در گروه مداخله ۰/۷ ±۱/۴۶ و در گروه شاهد ۰/۷۴± ۱/۸۶ بود. اختلاف معناداری بین دو گروه در هفته اول و دوم درمان وجود داشت. نتیجه گیری: ترکیب درمانی یک کورتیکواستروئید موضعی با یک کلسیم کانال بلوکر در اوایل شروع درمان برای شقاق مزمن طی هفته اول درمان منجر به پاسخ سریع تر به صورت کاهش درد می شود.

کلیدواژه ها:

Anal Fissure ، Drug Therapy ، Hydrocortisone ، دارودرمانی ، فیشر مقعدی ، هیدروکورتیزون