مکان یابی بهینه منابع تولید پراکنده خورشیدی در سیستم توزیع با هدف بهبود پروفیل ولتاژ و کمینه نمودن تلفات با در نظر گرفتن عدم قطعیت بار

انرژی الکتریکی از انرژیهای زیر بنایی بوده و به عنوان یکی از اساسی ترین شاخص های رشد و ترقی هرکشور به حساب می آید. مطالعات انرژی در جهان حکایت از افزایش سهم برق از کل انرژی مصرفی دارد و این در حالی است که رشد ظرفیت تولید انرژی الکتریکی در دنیا به دلیل تغیرات عمده در فناوری های به کار رفته شده دچار تحولات اساسی شده است. نیروگاه های خورشیدی ازجمله منابع تولید انرژی هستند که امروزه به لحاظ مزایای متعدد از جمله، تجدیدپذیری، پاک بودن در مقایسه با نیروگاه های سوخت فسیلی، مورد توجه بسیاری از کشورهای جهان از جمله کشور ایران قرارگرفته است. با توجه به اتخاذ سیاست های تشویقی و ابلاغی در کشور، شاهد سرمایه گذاری بخش خصوصی در این زمینه می باشیم. در صورت استفاده از این فرصت و نصب بهینه منابع تولید پراکنده در سیستم های قدرت می توان در راستای افزایش قابلیت اطمینان و ظرفیت خطوط برق،کاهش تلفات ، بهبود پروفیل ولتاژ دستاوردهای ارزشمندی برای صنعت برق در پی داشته باشد. ایده اصلی در این مقاله بررسی مسئله جایابی بهینه سیستم های فتوولتاییک خورشیدی با مدل سازی نمودن عدم قطعیت در پیش بینی بار بر روی شبکه های توزیع نیروی برق با هدف کاهش تلفات و بهبود پروفیل ولتاژ می باشد. به این منظور از روش روش تخمین نقطه (Point estimate method) برای مدل سازی عدم قطعیت در پیش بینی بار استفاده شده و از یک روش بهینه سازی تکامل تفاضلی برای حل مسئله استفاده شده است. نهایتا این متد پیشنهادی را با نصب ۱۰ دستگاه سیستم فتوولتاییک با ظرفیت تولیدی هر سیستم فتوولتائیک ۰.۲۵ مگاوات و بر روی یک شبکه واقعی استاندارد توزیع ۶۹ باسه با ولتاژ مبنا ۱۲.۶۶ کیلو ولت با استفاده از نرم افزار متلب شبیه سازی نموده و در نتیجه شاهد کاهش چشمگیر تلفات شبکه ، بهبود پروفیل ولتاژ ، دقت بالا و مدت زمان کم انجام مطالعه می باشیم.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی ، تکامل تفاضلی ، تولید پراکنده ، روش تخمین نقطه