چالش ها و مشکلات یادگیری مسئله محور در مدارس

یادگیری مسئله محور یک رویکرد فعال به یادگیری است که فراگیرندگان در فهم و حل مسائل پیچیده و بد ساختار با هم مشارکت می کنند. فراگیرندگان به دلیل طبیعت پیچیده و بدساختار مسائل نیاز به اشتراک دانش جاری خود، گفتگو و بحث در مورد عقاید پیشنهادی، تحقیق در خصوص اطلاعات و ساخت مباحثات اصولی برای تایید راه حل های پیشنهادی خود دارند. یادگیری مسئله محور، توانایی دانش آموزان را در انتقال دانش به مسائل جدید و دستیابی به ادراکی منسجم تر افزایش می دهد. کیفیت مسئله، پایه موفقیت یک طرح یادگیری است. مسئله باید چالش برانگیز باشد تا درگیری پیش بیاید و انگیزه برای حل آن مسئله به وجود آید. در طراحی مسئله باید تصویر درستی از دانشی که دانشجو مسئله را ببیند و حل کند ایجاد شود. این یادگیری یک فرایند اجتماعی برای حل مسائل دنیای واقعی است. هر چند برخی مدرسین تدریس سنتی اکراه دارند تا انتقال اطلاعات را که بیشتر نشاندهنده تسلط آن ها بر مبحث درسی است، کنار بگذارند و در سیستم PBL به عنوان مربی ایفای نقش هدایت و تعامل فراگیرندگان را تسهیل کنند، اغلب آن ها از ایفای نقش مربیگری لذت می برند. مدرس شرایطی را فراهم می کند تا دانش آموزان خلاقیت، خودباوری و استقلال خود را افزایش دهند. در یک محیط باز و فضای حاکی از اعتماد، تعامل دانش آموزان را تسهیل می کنند و عملکرد خود را ارزیابی می کنند. با انرژی بودن- علاقه مند بودن- تشویق تفکر مستقل- تقویت کار گروهی و ارائه بازخورد از خصوصیات بارز مربیان و مدرسان این متد است.

کلیدواژه ها:

سبک تدریس ، سبک یادگیری مسئله محور ، تکالیف کلاسی ، آموزش و پرورش