روش تدریس مبتنی بر خلاقیت (مطالعه موردی)

در دنیای امروز، دسترسی به دانش و اطلاعات، بسیار متنوع و آسان شده است؛ از این رو، بی اطلاعی از دانش و فناوری روز، ناتوانی در به کارگیری و پردازش آن ها، عدم مهارت در دست یابی و تحلیل اطلاعات، عدم مهارت در برخورد با یک مسئله ی جدید و عدم تصمیم گیری مبتنی بر پردازش اطلاعات، برای شهروند دنیای امروز غیرقابل قبول است. به همین منظور، نقش معلمان نسبت به سابق تغییر اساسی کرده است. نقش معلمان دیگر انتقال صرف دانش نیست، بلکه ایجاد نگرش مثبت و یاد دادن چگونگی برخورد با مسئله است؛ یعنی، دانش آموزان باید یاد بگیرند که سوال های اساسی در یک مسئله با یک موضوع را استخراج و اطلاعات مورد نیاز خود را جمع آوری، پردازش و نتیجه گیری کنند. امروزه آموزش را فرایند منظم یادگیری می دانند که در آن اطلاعات ، مهارت ها ، نگرشهای دانش آموزان تقویت می شود و گسترش می یابد (فضلی خانی, ۱۳۸۲).از عناصر اصلی در هر برنامه آموزشی روش تدریس است که نقش بارزی در فرایند آموزش و یادگیری ایفا می کند. تدریس فعالیتی آگاهانه است که بر اساس هدف خاصی و بر پایه ویژگیهای شناختی شاگردان انجام می پذیرد و موجب تغییر آنها میشود (شعبانی, ۱۳۸۲)از اهداف تعلیم و تربیت در جوامع پیشرفته تکوین شخصیت افراد برای کسب مهارتهای اساسی زندگی است و می توان خلاقیت را یکی از نیازهای مهم و اساسی در رشد و پیشرفت در زندگی امروزی دانست که برای نیل به این اهداف، روشها ی تدریس زمینه های مناسب را برای دانش آموزان به این هدف فراهم خواهد کرد.