پیش بینی گرایش به رفتارهای پرخطر دانش آموزان بر اساس سبک های مقابله ای و انعطاف پذیری روانشناختی

این پژوهش با هدف پیش بینی گرایش دانش آموزان به رفتارهای پرخطر بر اساس سرسختی ذهنی، سبک های مقابله ای و انعطاف پذیری روان شناختی انجام شد. روش: روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهرستان بروجرد در سال تحصیلی ۹۸-۹۷ می باشد که تعداد کل آنها حدود ۱۱۰۰ نفر برآورد شده است. ۲۳۰ نفر به عنوان نمونه پژوهش از جامعه هدف با استفاده از مورگان انتخاب شدند. و جدول کارجک با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه رفتار پرخطر رشید و مارابی، سرسختی ذهنی کوباسا، سبک های مقابله ای لازار و فولکمن و انعطاف پذیری ذهنی دنیس و واندروال استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل رگرسیون چند متغیره با استفاده از روش گامبا-گام استفاده شد. یافته ها: یافته های حاصل از تحلیل داده ها نشان می دهد که بین سرسختی روان شناختی، سبک مقابله ای مسئله مدار و انعطاف پذیری روان شناختی با گرایش دانش آموزان به رفتار پرخطر رابطه منفی معناداری وجود دارد. ضمنا بین سبک مقابله هیجانی و گرایش دانشجویان به رفتارهای پرخطر رابطه مثبت و معناداری به دست آمد. انعطاف پذیری روان شناختی، سرسختی ذهنی و سبک های مقابله عاطفی و مشکل محور به ترتیب بیشترین قدرت را در پیش بینی گرایش به رفتار پرخطر دارند. نتیجه گیری: به طور کلی با توجه به نتایج این پژوهش می توان گفت که انعطاف پذیری روان شناختی بالا، سرسختی روان شناختی و سبک های مقابله انطباقی می تواند باعث کاهش گرایش به رفتار پرخطر در دانش آموزان شود و بالعکس.