مروری بر ارزشیابی سنتی در نظام آموزشی:مزایا و معایب

با نگاهی به این واقعیت می توان گفت که ارزیابی نسبت به سایر نوآوری های آموزشی، مانند تغییر در روش ها، رویکردها، تکنیک ها و منابع، آهسته تر تکامل می یابد. به نظر می رسد یکی از دلایل اصلی آن مشکل در تغییر باورهای تلفیقی در مورد ارزیابی باشد. ارزشیابی یک عنصر ضروری در هر محیط آموزشی است و به طور قابل توجهی بر زندگی فراگیران و آموزگاران تاثیر می گذارد. متاسفانه، این موضوع اغلب در برنامه های آموزش آموزگاران یا در بحث های سیاست گذاری مورد بررسی قرار نمی گیرد. ارزشیابی نه تنها بر برنامه درسی و شیوه تدریس تاثیر می گذارد، بلکه ممکن است بر ادراک یادگیری نیز تاثیر بگذارد. علاوه بر این، ارزیابی جنبه احساسی دارد که نمی توان آن را نادیده گرفت. به هر حال، تاثیر واضحی بر احساسات فراگیران در مورد فرآیند شناختی آنها دارد. علیرغم ارتباط آن با آموزش، برخی از تکنیک های ارزیابی که امروزه استفاده می کنیم، هنوز کاملا شبیه به آنهایی هستند که توسط نسل های قبلی استفاده می شد، حتی اگر خود آموزش در طول سال ها تغییر کرده است. فراگیران امروزی نه تنها باید مهارت های اساسی خواندن و حساب را بدانند، بلکه باید مهارت هایی را نیز بدانند که به آن ها اجازه می دهد با جهانی که دائما در حال تغییر است روبرو شوند. آنها باید قادر به تفکر انتقادی، تجزیه و تحلیل و استنتاج باشند. تغییرات در پایه مهارت ها و دانش مورد نیاز فراگیران ما نیازمند اهداف یادگیری جدید است. این اهداف یادگیری جدید رابطه بین ارزشیابی و آموزش را تغییر می دهد. آموزگاران باید نقش فعالی در تصمیم گیری در مورد هدف ارزشیابی و محتوای مورد ارزیابی داشته باشند. در یک الگوی سنتی تر، ممکن است فضای کمی برای ارزیابی تولید واقعی و ارتباطات واقعی وجود داشته باشد، زیرا این نوع ارزیابی معمولا به نفع بازتولید ساده محتوا است و اغلب عملکرد تعاملی را نادیده می گیرد. بسیاری از انواع فعالیت ها به گونه ای ساخته شده اند که یک پاسخ ممکن را بپذیرند، که مسلما با نحوه استفاده از آن ها در زندگی واقعی فاصله زیادی دارد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، روش های ارزیابی ، ارزیابی سنتی ، ارزیابی جایگزین ، نظام آموزشی.