کاهش میزان استرس از طریق مولفه های تاثیرگذار عصبی مرتبط با معماری در فضای درمانی

این پژوهش به بررسی عناصر کاهنده تنش و اضطراب در انسان با توجه به تغییر رفتار در ارتباط با عوامل تاثیر گذار محیطی می پردازد. در عصر حاضر با توجه به توسعه نا سالم شهرها و زندگی در محیط های آلوده شهری، نقش محیط در بیماری یا درمان آشکارتر شده و ایجاد بستری مناسب در جهت افزایش ر وحیه و نشاط در کاهش روند درمان بیماران نیا ز می باشد. پژوهش حاضر با توجه به کاهش استرس محیطی به بررسی عوامل موثر محیطی در ارتباط با دستگاه عصبی انسان میپردازد و معیارها و الگوهای اصلی طراحی فضا را با توجه به رابطه با اعصاب انسان مشخص می کند، و با استفاده از نتایج به دست آمده، به تقویت نقش محیط در درمان و ایجاد آرامش محیطی می پردازد و در انتها به ارائه اولویت های اصلی با توجه به استانداردهای غنی سازی فضا می پردازد. روش تحقیق این نوشتار، از نوع تحلیلی-توصیفی بوده و از تحلیل و استدلال منطقی بهره گیری شده است. اطلاعات از منابع کتابخانه ای، مقالات معتبر منتشر شده در نشریات معتبر علمی می باشد.

کلیدواژه ها:

آسایش محیطی ، کاهش اضطراب ، روانشناسی محیط ، تحریک عصبی