تاثیر مشارکت دانش آموزان کم توان ذهنی در کلاس بر یادگیری و پیشرفت تحصیلی آنان

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر تدریس مشارکتی بر یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان انجام گرفت. روش پژوهش از نوع علی مقایسهای بود. جامعه آماری پژوهش تمامی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهرستان سنندج بود که در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۹۹ در مدارس استثنایی این شهرستان مشغول به تحصیل بودند. با توجه به این که پژوهش حاضر از نوع مطالعات نیمه تجربی بود دانش آموزان به دو گروه مجزا آموزش دیده و آموزش ندیده ۲۵ نفری دسته بندی شدند. این دانش آموزان با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای طبقه ای تصادفی انتخاب گردیدند. برای جمع آوری داده ها ابتدا ۵ درس (دین زندگی، مطالعات اجتماعی، زبان انگلیسی، علوم تجربی، ریاضی) با استفاده از شیوه تدریس مشارکتی به مدت ۱۰ هفته آموزش داده شد. سپس با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته یادگیری و معدل دانش آموزان قبل و بعد از اجرای روش تدریس مشارکتی داده ها لازم جمع آوری گردید. پس از جمع آوری داده ها برای آزمون فرضیه های پژوهش از آزمون های t مستقل استفاده شد. لازم به ذکر است که کلیه و تجزیه و تحلیلهای آماری در سطح خطای ۰/۰۵ و با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس نسخه ۲۲ انجام گرفت. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل یافته ها نشان داد تدریس مشارکتی بر پیشرفت تحصیلی و یادگیری دانش آموزان کم توان ذهنی تاثیر معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

تدریس مشارکتی ، یادگیری ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان.