پیش بینی رضایت شغلی براساس اشتیاق شغلی و ناامنی شغلی باتوجه به نقش میانجی خودکارآمدی شغلی در بین معلمان مقطع ابتدایی شهر کرمان

هدف پژوهش حاضر، پیش بینی رضایت شغلی براساس اشتیاق شغلی و ناامنی شغلی باتوجه به نقش میانجی خودکارآمدی شغلی در بین معلمان مقطع ابتدایی شهر کرمان بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه معلمان مقطع ابتدایی شهر کرمان بود. که نمونه ای به حجم ۲۶۰ نفر از معلمان، با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده روشهای آمار توصیفی (میانگین ، انحراف معیار، بیشینه و کمینه ) آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، آزمون کولموگروف- اسمیرنوف و آزمون بوت استراپ) انجام شد. یافته ها نشان داد که رضایت شغلی با اشتیاق شغلی دارای رابطه مثبت و معنی دار بود (۰۱/۰.(p< رضایت شغلی با ناامنی شغلی دارای رابطه منفی و معنادار بود (۰۱/۰.(p< بعلاوه اینکه رضایت شغلی با خودکارآمدی شغلی رابطه مثبت و معناداری را نشان داد (۰۱/۰.(p< همچنین نتایج حاصل از تحلیل آزمون بوت استراپ نشان داد که متغیر خودکارآمدی شغلی نقش میانجی (غیرمستقیم ) در رابطه رضایت شغلی با اشتیاق شغلی و ناامنی شغلی با نقش میانجی خودکارآمدی شغلی معلمان ایفا می کند (۰۱/۰.(p<

کلیدواژه ها:

رضایت شغلی ، اشتیاق شغلی ، ناامنی شغلی ، خودکارآمدی شغلی