رابطه شادکامی و رضایت از زندگی والدین براضطراب امتحان دانش آموزان ابتدایی

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه شادکامی ورضایت از زندگی والدین بر اضطراب امتحان دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی صورتگرفت . روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بوده است . جامعه آماری این پژوهش کلیه مادران ودانش آموزان دختر پایه چهارم مقطع ابتدایی دبستان دولتی در ناحیه چهارمشهد مقدس درسال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بودند. به منظور دست یابی به هدف فوق بر اساس فرمول تاباچنیک و فیدل (۲۰۱۳) تعداد ۱۲۰ نفر به عنوان گروه نمونه به صورت تصادفی مرحله ای از بین جامعه آماری انتخاب شدند. بدین منظور از پرسشنامه رضایت از زندگی داینر ، پرسشنامه استاندارد شادکامی آکسفورد، پرسشنامه اضطراب امتحان اسپیلبرگر استفاده شد و با روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه درنرم افزارSPSSنسخه ۱۹تحلیل شدند. نتایج ضرایب همبستگی پیرسون نشان داد که بین شادکامی والدین با اضطراب دانش آموزان رابطه منفی و معنادار و بین شادکامی والدین با اضطراب دانش آموزان رابطه منفی و معنادار وجود داشت . همچنین ، نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که شادکامی و رضایت از زندگی والدین به طور معناداری توانستند ۱۷ درصد از تغییرات اضطراب امتحان دانش آموزان آنان را پیش بینی کنند. با توجه به نتایج برنامه ریزی برای کاهش اضطراب امتحان دانش آموزان از طریق ارتقای شادکامی و رضایت از زندگی والدین ضروری است . در نتیجه ، مشاوران و روانشناسان مدرسه و خانواده می توانند از طریق کارگاه های آموزشی بهبود شادکامی و رضایت از زندگی میزان اضطراب امتحان فرزندان آنها را کاهش دهند.

کلیدواژه ها:

شادکامی ، رضایت از زندگی ، اضطراب امتحان .