آموزش مجازی و کیفیت یادگیری دانش آموزان

با گسترش شیوع ویروس کرونا در جهان و ایران، شیوه آموزش حضوری که به عنوان شیوهای ثابت تلقی می شد به شیوه ی آموزش مجازی و آموزش برخط تغییر پیدا کرد. تغییر این شیوه در نظام آموزش و پرورش ایران با چالش ها و مسائلی همراه بود، تغییر شیوه آموزش از حضوری به مجازی در دوره کنونی محل پژوهش پژوهشگران گردیده است از این رو پژوهش حاضر به بررسی »آموزش مجازی و کیفیت یادگیری دانش آموزان« می پردازد. روش پژوهش به کار رفته کیفی بوده و شیوهی جمع آوری داده ها مبتنی بر شیوه کتابخانه ای و اسنادی می باشد. بر اساس یافته های پژوهش باید گفت که یادگیری تا سال ها پیش تنها محدود به حضور فیزیکی در کلاس های مختلف بود. این نوع از آموزش محدودیت های زیادی از جمله عدم دسترسی یکسان تمامی افراد به دوره ها و آموزش های مختلف ، صرف وقت و هزینه زیاد، عدم توانایی استفاده کارمندان و افراد شاغل و غیره بود. یادگیری مستقل ، یکی از مهمترین آیتم های آموزشی است که زمانی که فرد به آن دست یافت ، می تواند تا پایان عمر بسته به توان ذهنی و موقعیت خود به یادگیری مباحث علمی بپردازد . در جریان یادگیری مستقل فرد باید بر اساس نیازها و ویژگی های خود مطالب آموزشی را دنبال کند.زمانی که دانش آموزان در فضای مجازی به پیگیری مطالب می پردازد ، تلاش می کند با آزمون و خطاهای بسیار و بدون اتکا به معلم مسائل را حل کند و برای مباحث جدید آماده شود . در این جریان است که او رفته رفته به یادگیری مستقل دست می یابد.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، آموزش مجازی ، دانش آموزان ، معلم ، یادگیری