بررسی تاثیر طرح واره درمانی بر مهارت های اجتماعی کودکان دارای اختلال یادگیری

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش طرح واره درمانی بر مهارتهای اجتماعی دانش آموزان دختر دوره ابتدایی دارای اختلال یادگیری در شهر بندرعباس می باشد پژوهش حاضر یک پژوهش کاربردی است ، همچنین به لحاظ شیوه انجام پژوهش حاضر یک پژوهش نیمه تجربی است . طرح مورد استفاده در این پژوهش ، طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و آزمایش است و از منظر روش شناسی تحقیق روش مورد استفاده از نوع کمی می باشد. جامعه آماری در پژوهش حاضر تعداد ۳۰ نفر از دانش آموزان دارای اختلال یادگیری بودند که با توجه به محدود بودن حجم جامعه تحقیق از روش نمونه گیری هدفمند استفاده خواهد شد. همچنین برای بدست آوردن دادههای تحقیق از دو پرسشنامه استاندارد مشکلات یادگیری کلورادو توسط ویلکات و همکاران ( ۲۰۱۱) و پرسشنامه مهارتهای اجتماعی ایندربینزن و فوستر(۱۹۹۲) استفاده شده است . نتایج مطالعه در خصوص نمره مهارت های اجتماعی دانش اموزان دارای اختلال یادگیری نشان داد میانگین و انحراف معیار نمره مهارت های اجتماعی در گروه آزمایش از ۲۱۵/۰±۳۰.۳ به ۲۴۰/۰±۷۰.۳ افزایش معناداری یافت (۰۰۰/۰ P= )، و در گروه کنترل از ۱۴۵/۰±۰۲۷.۳ به ۱۱۶/۰±۱۳.۳ تغییر یافت (۰۰۰/۰ .( P = که نشان دهنده تاثیر طرح واره درمانی در هر دو گروه بوده است . همچنین نتایج تی مستقل نشان داد که میانگین و انحراف معیار نمره مهارت های اجتماعی دانش اموزان دو گروه آزمایش و کنترل قبل از اجرای طرحواره درمانی تفاوت معناداری نداشتند(۱۰۹/۰ ( P= ولی این تفاوت پس از اجرای طرحواره درمانی متفاوت بود (۰۰۰/۰ .( P = همجنین میانگین و انحراف معیار افزایش نمره مهارت های اجتماعی دانش آموزان در گروه آزمایش (۲۵/۰±۴۰/۰) بطور معناداری از گروه کنترل ( ۰۲۹/۰±۱۲۱/۰) بیشتر بود(۰۲۱/۰ .( P= در نهایت اینکه نتیجه تحلیل آزمون کوواریانس به منظور کنترل اثر معناداری نمرات پیش آزمون نشان داد که میانگین نمره مهارت های اجتماعی دانش اموزان دارای اختلال یادگیری در دو گروه پس از طرح واره درمانی تفاوت آماری معناداری دارد (۰۰۱/۰.(p=

کلیدواژه ها:

مهارت های اجتماعی ، اختلال یادگیری ، طرح واره درمانی