بررسی تاثیر روانشناسی مثبت گرا بر فرایندهای آموزش و پرورش

هدف آموزش ” مثبت اندیشی ” در دانش آموزان است ، به این معنی که آموزش باید روانشناسی مثبت ایجاد کند. اما مشاهده می شود که تحصیلات امروزی به نشانه ها و شغل محور تبدیل شده و از عواطف و احساسات مثبت غافل شده است . از این رو اجرای اصول روانشناسی مثبت گرا در نظام آموزشی ضروری است . اهداف روانشناسی مثبت گرا منعکس کننده اهداف آموزش است . آموزش مثبت مهارت هایی را فراهم می کند که روابط را تقویت می کند، احساسات مثبت ایجاد می کند، انعطاف پذیری شخصی را افزایش می دهد و سبک زندگی سالم را تشویق می کند. با این حال، روانشناسی مثبت گرا در هیچ زمینه ای بیشتر از آموزش عالی شکوفا نشده است . روانشناسی مثبت گرا در تمام جنبه های آموزش و یادگیری، از مقطع پیش دبستانی تا فوق لیسانس ، برای اساتید و دانشجویان به طور یکسان کاربرد دارد. مفهوم آموزش مثبت به دنبال پیشرفت تحصیلی بالاتر، افزایش قدرت شخصیت ، خودآگاهی و کنترل هیجانی ، خودکارآمدی، انعطاف پذیری، مهارت های تفکر انعطاف پذیر و دقیق ، راهبردهایی برای روابط مثبت و خوش بینی آموخته شده است . با بهرهگیری از بهترین های روانشناسی مثبت ، آموزش مبتنی بر نقاط قوت می تواند موجب تحول در کالج ها و دانشگاه ها شود. این تحقیق با روش توصیفی تحلیلی و با رویکرد کیفی و به صورت علمی مروری انجام گرفته است و از طریق مطالعه کتابخانه ای- اسنادی بوده است .اهداف اصلی این مقاله ، مرور ادبیات مربوطه در زمینه روانشناسی مثبت گرا، تحلیل چگونگی کاربرد روانشناسی مثبت گرا در آموزش عالی است . و با مفاهیم عملی روانشناسی مثبت گرا در آموزش عالی بیان شود. مقاله از نظر ماهیت توصیفی و تحلیلی است . منبع ثانویه داده ها برای تحلیل تاثیرات روانشناسی مثبت گرا در آموزش و پرورش جمع آوری شده است .

کلیدواژه ها:

مثبت اندیشی ، روانشناسی مثبت گرا ، آموزش و پرورش ، آموزش مثبت