نقش باغسازی رنسانس بر شکل گیری پارکهای تهران در دوره پهلوی (نمونه موردیها: باغ های بوبولی و تیوولی و پارکهایملت، لاله، نیاوران، ساعی، جمشیدیه)

از دیرباز تا کنون، باغ مورد توجه معماران سراسر جهان بوده و همین موضوع سبب شده فضای سبز طبیعی ارزش خود را تا به امروز حفظ کند. اگرچه با گذر زمان و دگرگونی شیوه شهرنشینی، فرم و کالبد باغ نیز تغییرات شگرفی را به دنبال داشته است، اما با مطالعه بر روی باغهای ایتالیا میتوان به گسترش شیوه باغ سازی رنسانسی در سراسر اروپا و در پارکهای شهری دوره های بعد پی برد . عمر مجموعه باغ های ایتالیایی عصر طلایی رنسانس بسیار طویل است. باغ ویلای تیوولی و بوبولی در فلورانس از جمله شاخصترین آنها بهشمار میروند. هدف این مقاله بازبینی ساختارهای مهم باغهای رنسانس و مقایسه آن با عناصر بکار رفته در پارکهای عصر حاضر دوره پهلوی در تهران است. این مقاله با استفاده از روش کتابخانه ای-میدانی و بررسی اسناد و تصاویر مربوطه به جمع آوری اطلاعات درباره نمونه موردیهای ایتالیا ( باغهای بوبولی و تیوولی) و پارکهای شهری تهران(پارکهای ملت، لاله، نیاوران، ساعی، جمشیدیه)پرداخته است. سپس به شیوه تحلیلی- تطبیقی عناصر طبقه بندی شده ای را مورد واکاوی قرار میدهد و با رویکردی مقایسه ای به مطابقت ساختارها میپردازد. آنچه مبرهن است باغسازی در زمان معاصر در تهران با از دست دادن مفاهیم سابق خود به شکل پارکهای شهری با جنبه های متفاوت ساخته میشوند.

کلیدواژه ها:

باغسازی رنسانس ، بوبولی ، ویلادسته ، پارکهای شهری