بررسی روانشناسی محیطی در طراحی مجتمع های مسکونی

باتوجه به رشد جمعیت و شهرنشینی، راهبرد بلند مرتبه سازی، در زمان حاضر رواج یافته است. بعلت تجمیع کاربران در سطحیمحدود و بهرهگیری قابل توجه از منابع انرژی در ساختمان های بلند، لازمست تا رویکرد پایداری در فرآیند طراحی و مرحلهبهرهبرداری مورد توجه قرار گیرد. پیشرفت و توسعه فناوری و تخصصی تر شدن علوم مختلف همچون معماری در کنار مسائل مربوطبه روانشناسی محیطی از جمله عواملی هستند که بر آسایش و آرامش انسان تاثیر می گذارند. بر این اساس بهره گیری از علومرفتاری در طراحی مجموعه های مسکونی در خصوص ارتباط رفتار انسان و محیط کالبدی مهم می نماید تا بتوان به ایجاد بسترینایل شد. اهمیت شناخت کافی از موضوع طراحی، نقش تعاملی محیط فیزیکی در پیشبرد « عرصه تعاملات اجتماعی » کالبدی براییا سرکوب افراد و همچنین بهره جستن از این تعامل از مهم ترین عوامل هستند. پژوهش حاضر از طریق مطالعات کتابخانه ای و باروش توصیفی- تحلیلی در گام نخست، ماهیت دانش روانشناسی محیطی و حوزه های کارکردی آن را مورد بررسی قرار می دهد وسپس به بیان شناخت فضاهای جمعی و مسکونی می پردازد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد نیازهای انسانی که عاملجهت دهی به رفتارها می باشد، در فضاهای جمعی مشخص شده و با بررسی این نیازها، آرامش روانی در این فضاها افزایش یابد