بازخوانی رابطه ی دو سویه ی ادبیات و معماری

معماری و ادبیات، هر دو زیر شاخه ای از علم هنر محسوب می شوند؛ و با توجه به گستردگی و فراخی زمینه های هنر این انتظار می رود که ارتباط نزدیکی میان زیر شاخه های آن با یکدیگر وجود داشته باشد. لذا در پی کشف زنجیرههای اتصال هنر و معماری می توان به واژه فضا دست یافت . چرا که هم شعر و هم معماری به وسیله ای معرفی میشوند و آن وسیله فضا است . این اولین تشابه معماری و شعر به شمار می آید. در پی بررسی این تشابه و با تعریف معین و مشخص از فضا در هر یک از شاخه های ادبی و معماری در می یابیم که این دو هنر از دیرباز تا کنون به واسطه ی مشترکات و نقاط اتصال خود توانسته اند تاثیر مهمی بر یکدیگر بگذارند. چرا که شعر هنری است کاملا واضح در جهانی مشترک با معماری . شعر جاودانگی یافتن استنباط احساس انسانی است ، در لحظه ای گذرا، در جامه واژهها، و حال معماری هنر خلق فضاست . در این راستا اهل ادب به واسطه ی خیال و تجربه بصری خود از معماری می تواند تصورات خود را برای مخاطب ملموس و عینی کند و به عبارتی دیگر، اندیشه ی معنوی و غیر عینی خود را با کلمات و جملات خود در ذهن خواننده به تصویر بکشد. و این در حالیست که معمار یا طراح نیز این امکان را دارد که به شیوههای مستقیم و غیرمستقیم (مرکب ) از شعر و ادبیات در آثار خود الهام بگیرد. این تاثیرپذیری و تاثیرگذاری نتیجه ای جز ارتقا و به تعالی رساندن هر دو زمینه ندارد.

کلیدواژه ها:

تعاملات شعر و معماری ، فضای معماری ، تاثیرگذاری و تاثیرپذیری ادبیات ، تاثیرگذاری و تاثیرپذیری معماری .