تطبیق معماری با اقلیم براساس شاخص های آسایش حرارتی مطالعه موردی اقلیم شهرستان شاهرود

طراحی همساز با اقلیم عبارت از نگهداری وضعیت میکروکلمایی طرح معماری در محدوده آسایش است .پس جهت معماری پایدارلازم است ، اقلیم به درستی شناخته شود و سازگاری مناسب با آن ایجاد گردد. از طرفی با افزایش بی رویه سوخت های فسیلی در ساختمان ها به منظور ایجاد سرمایش ، گرمایش و تهویه ، رویکرد معماری پایدار با هدف استفاده هرچه کمتر از انرژی های تجدیدناپذیر پدیدار شد. از مهمترین نکات تاثیرگذار بر این رویکرد، آشنایی با خصوصیات اقلیمی و شرایط آب و هوایی شهر و نحوه برخورد با این عوامل است .هدف این مقاله شناخت و بررسی میزان شاخص های آسایش حرارتی و مطابقت آن با عوامل و عناصر اقلیمی در شهر شاهرود می باشد. بارزترین ویژگی اقلیمی شهر شاهرود بویژه در زیست اقلیم ساختمانی و شهری به ترتیب اهمیت گرما، شدت و مدت بالای تابش آفتاب و کمبود رطوبت نسبی در تابستان و سرما و یخبندان در زمستان است . در این مقاله ، آمار اقلیمی مورد نیاز در طی یک دوره ( ۲۶ ساله ) برپایه اطلاعات ایستگاه هواشناسی شاهرود تجزیه و تحلیل شده است . روش تحقیق به صورت توصیفی -تحلیلی می باشد که به همراه استفاده از روشهای استاندارد بررسی شاخص های آسایش حرارتی مانند اولگی ، گیونی و ماهانی و اوانز و... به ارائه پیشنهاداتی برای طراحی معماری برای اقلیم شهر شاهرود منجر گردیده است .

کلیدواژه ها:

پایداری ، معماری ، شاخص های آسایش حرارتی ، طراحی اقلیمی ، شاهرود