الگوهای معماری بومی و نقش آنها در دستیابی به ساخت و ساز پایدار نمونه موردی روستای کمجان (نطنز

در شهرهای امروزی مصرف بی رویه انرژی در اثر ساخت و سازهای غیر اصولی و نامتناسب با اقلیم سبب تمام شدن انرژی های تجدید ناپذیر و از بین رفتن طبیعت شده است و همچنین فشار اقتصادی ناشی از مصرف بی رویه ی انرژی مشکلات زیادی را برای دولت مندان و مردم ایجاد کرده است و علاوه بر تمام شدن منابع کیفیت ساختمانها و حتی زندگی در شهرها بشدت کاهش یافته است تمامی این موارد از فراموشی فرهنگ و هویت غنی روستاها و الگوهای بومی و تقلید کورکورانه از مدرنیته حاصل شده است.چه بسا بکارگیری الگوهای بومی میتواند تکمیل و غنی کننده پایداری ساختمانهای مدرن شود و شهرهای امروزی را از ناپایداری و بی کیفیتی به شهری پایدار و باهویت تبدیل کند. در همین راستا روستای کمجان نطنز را مورد بررسی قرار دادیم و هدف از بررسی این روستا نمایان کردن پتانسیلهای روستا در اثر ساخت و ساز پایدار با کمترین مصرف انرژی و بیشترین استفاده از طبیعت بدونه از بین بردن طبیعت و احیاء هویت فرهنگی و اجتماعی-اقتصادی شهرها با استفاده از الگوهای بومی میباشد. روش تحقیق در این پژوهش بصورت کیفی و با استفاده از تحقیقات عمیق محلی صورت گرفته است. نتایج تحقیق گویای این موضوع میباشد که شناسایی و بررسی روستای کمجان که دارای منابع آب رودخانه ، قنات ، پوشش گیاهی مناسب ، خاک حاصلخیز جهت کشاورزی امکانات مناسب برای دامداری و بافت متناسب با اقلیم و... میباشد میتواند الگوی پایداری برای ساخت و ساز پایدار درشهرها شود.

کلیدواژه ها:

هویت ، پایداری منابع طبیعی ، معماری بومی