شناسایی و بررسی اصول مشترک در معماری ایرانی و موسیقی دستگاهی (ردیف)

در فرهنگ معنوی ایران معماری همانند سایرهنرهای سنتی همچون خوشنویسی، نقاشی، موسیقی و... وسیله ای برای تزکیه نفس و تصفیه دل بوده یا به بیان بهتربرای دریافت پیامهای عالم غیب بوده وهدف نهایی معمار یا نوازنده وموسیقی دان نبوده که تنها آن را نزد یک یاچند استاد فرابگیرد وبامهارت بنوازد اجرا نماید ویاتدریس کند. تغییرجهت در موسیقی و معماری ازفرهنگ معنوی ایرانی تا اوضاع امروز باعث شد که الگوهایی که ازفرهنگ گذشتگان وجود داشت تحت تاثیر به اصطلاح فرهنگ والگوهای غربی قرار گیرد و از عمق فرهنگی هنرها بکاهد و این امر امروزه ارتباط میان هنرها ازجمله معماری و موسیقی را تقریبا قطع وهرکدام را به صنعتی جداگانه تقسیم کرده است. در نوشتار حاضر با بررسی و تحلیل موسیقی دستگاهی و معماری قدیم ایران به دنبال یافتن تشابهات میان این دو هستیم تا ازین طریق این نتیجه حاصل شود که موسیقی دستگاهی که در آن ارتباط عمیق با فرهنگ ایرانی حفظ شده، در واقع معماری گذشته ایرانی بوده است که یکی در شنیدار گوش ما و دیگری در نظرگاه چشم ماست.

کلیدواژه ها:

موسیقی ، معماری ، موسیقی دستگاهی ، معماری ایرانی