هنر از منظر پدیدارشناسی

این مقاله نگاهی کلی دارد به روش پدیدارشناسی و ارتباط تنگاتنگ آن با هنر و نیز شیوه ی بکارگیری این روش در باب هنر و زیبایی توسط فلاسفه.در پدیدارشناسی، تلاش بر آن است که با پرداختن به ادراک حسی و وجود اثر هنری، بتوان اثر را بدون ارجاع به عوالم دیگر تفسیر کرد و آنچه در این میان اهمیت دارد؛ داوری و ارزشگذاری اثر نیست بلکه مهم، حس کردن و فهمیدن اثر است و به همین دلیل هم هست که پدیدارشناسانی نظیر مایکل دوفران از "پدیدارشناسی تجربه زیبایی شناختی" سخن میگویند. در این شیوه تفکر، مراد از تجربه، تجربه مخاطب اثر است و نه تجربه هنرمند، چرا که تجربه هنرمند، زیباشناس را گرفتار مسائل مربوط به روانکاوی هنرمند میکند؛ یعنی دقیقا همان چیزی که مورد اعتراض هوسرل قرار گرفته بود.

کلیدواژه ها:

هنر ، پدیدارشناسی ، تجربه زیبایی شناسی