رابطه اختلالات روانی با نوع جرم

زمینه: بررسی ها نشان داده است که میزان شیوع انواع اختلالات روانی در میان مجرمان جرایم گوناگون ، بسیار بیشتر از جمعیت غیر مجرمان است. هدف: این مطالعه در پی تعیین میزان شیوع و گونه گونی اختلالات روانی بر پایه DSM۵ و نیز رابطه آن با نوع جرم و ویژگی های فردی در مجرمان مرد معرفی شده به زندان مرکزی مشهد در سال ۱۴۰۰ بود. مواد و روش ها: روش این پژوهش ، توصیفی و همبستگی است. جامعه آماری، دربرگیرنده همه زندانیان بزرگسال زندان مرکزی مشهد بود که تعداد ۲۵۰ نفر از آنان با روش نمونه گیری تصادفی ساده برگزیده شدند و پس از غربالگری پزشکی، داده ها با استفاده از مصاحبه تشخیصی انفرادی توسط یک نفر کارشناس ارشد روانشناسی و یک نفر روانپزشک گردآوری و سپس شاخص های توصیفی و همبستگی محاسبه گردید. یافته ها: از این ۲۵۰ نفر، ۵۵/۶ درصد افراد متاهل، ۳۳/۶ درصد مجرد و ۱۰/۸ درصد مطلقه بودند. ۵۵/۵ درصد تحصیلات ابتدایی یا بی سواد، ۳۵ درصد متوسطه، ۷/۵ درصد دانشگاهی داشتند. ۳/۲ درصد بی کار، ۵۱/۶ درصد کارگر بدون مهارت و ۴۵/۲ درصد کارگر ماهر، دولتی و راننده بودند. ۶۶/۸ درصد بیمار جسمی، ۳۴/۸ درصد سابقه خودکشی و ۳۳/۶ درصد سابقه بستری داشتند. ۱۹/۲ درصد بدون اعتیاد بودند، و از بقیه آنان ۳۴/۴ درصد به افیون ۲۸ درصد به چند ماده، ۸/۸ درصد به محرک، ۴/۸ درصد به کانابیس و ۴/۴ درصد به الکل اعتیاد داشتند. جرم ۴۸/۴ درصد افراد سرقت ، ۱۶/۸ درصد حمل مواد مخدر، ۱۰/۴ درصد مالی و کلاهبرداری، ۹/۶ درصد آسیب عمدی، ۶/۸ جرایم متنوع، ۴/۴ درصد شراب خواری و ۲ درصد قتل بود. در ۹۲/۸ درصد افراد حداقل یک اختلال، تشخیص داده شد. اختلالات شخصیت با ۲۵/۲، افسردگی با ۱۴/۴، اختلالات دوقطبی با ۱۰/۸، اختلالات کنترل تکانه، سلوک و رفتار اخلالگر با ۱۵/۲ و اضطراب ۸/۸ درصد، به ترتیب بیشترین فراوانی را داشتند. نزدیک به ۴۰ درصد از مجرمان از ۲ یا چند اختلال روانی همزمان رنج می بردند. همچنین شیوع جرم با سن (P=۰.۰۰۱)، سواد(P=۰.۰۲۳)، شغل (P=۰.۰۴۱)، تاهل (P=۰.۰۲۳)، بستری روانپزشکی (P=۰.۰۳۹)، پیشینه جرم (P=۰.۰۲)، اختلالات اعتیادی (P=۰.۰۰۰)، و اختلالات روانی (P=۰.۰۰۰)، ارتباط معنی داری داشت اما با خودکشی (P=۰.۲۴۱)، و بیماری جسمی (P=۰.۱۸۱)، رابطه معنا داری پیدا نشد. همچنین اختلال روانی با میزان تحصیلات (P=۰.۰۱۷)، بیماری جسمی P=۰.۰۳۹) )، پیشینه جرم (P=۰.۰۰۰)، وضعیت تاهل (P=۰.۰۰۴)، سابقه اقدام به خودکشی (P=۰.۰۰۰)، و سابقه بستری روانپزشکی (P=۰.۰۰۰)، رابطه معنی داری داشت اما با سن P=۰.۲۰۳) )، و وضعیت شغلی (P=۰.۱۹۶)، رابطه معنی داری یافت نشد. بحث و نتیجه گیری: شیوع اختلالات روانی به ویژه اختلالات خلقی (دوقطبی - افسردگی) ( ( ۵۲/۲% و سپس اختلالات شخصیت ( ( ۵۲/۲% و اختلالات کنترل تکانه، ( ۱۵/۲% )، در مجرمان بسیار بیشتر از جمعیت عادی است. از این رو می توان با شناسایی ویژگیهای فردی، روانی و شخصیتی مجرمان و غربالگری بهنگام افراد دارای اختلالات روانی و شخصیتی و درمان آنها در کاهش بروز اختلالات روانی و در پی آن گرایش به انواع اختلالات اعتیادی و ارتکاب جرم، تا اندازه بسیار زیادی از بروز جرم در گستره وسیعی از بیماران روانی جلوگیری کرد.

کلیدواژه ها:

اختلال روانی ، جرم ، اعتیاد ، زندان ، شیوع