بررسی شاخص های سلامت اجتماعی به منظور بهره بری از آنها در مراکز توانبخشی

سلامت اجتماعی از مفاهیم نسبتا جدیدی است که هنوز اجماع کامل و جهان شمول بر مولفه ها، ابعاد، محورها و شاخص های آن به وجود نیامده است . علاوه بر جذابیت مفهومی یکی از دلایل اقبال زیاد به سلامت اجتماعی در ایران و جهان این است که نوعی جمعبندی از شرایط اجتماعی جامعه ارایه میدهد که میتواند شاخص و ابزار تحلیلی خوبی برای جامعه شناسان کاربردی ، آسیبشناسان مسایل اجتماعی و برنامه ریزان توسعه باشد. توا نبخشی یکی از مولفه های سلامت است و در ده ههای اخیر دستخوش تغییرات عمده ای شده است . امروزه این واژه علاوه بر دستیابی به نهایت توانایی فرد ناتوان ۱ فراتر رفته است و الحاق فرد به جامعه را نیز دربر م یگیرد. توانمندسازی از طریق مشارکت در ارتقای کیفیت زندگی اجتماعی ، رویکرد جدید توا نبخشی است . این رویکرد معلولیت را از یک تراژدی فردی به یک مسئله اجتماعی تغییر داده است .هدف اساسی این پژوهش بررسی شاخص های سلامت اجتماعی به منظور بهره بری از آنها در مراکز توانبخشی روش این پژوهش , ترکیبی کمی -کیفی است .