بررسی رابطه ی خودکارآمدی و خودتنظیمی شناختی- هیجانی بر اساس روش تدریس معکوس در دانش آموزان

هدف از این این پژوهش بررسی رابطه خودکارآمدی و خودتنظیمی شناختی- هیجانی با استفاده از روش تدریس معکوس در دانش آموزان پایه نهم شهرستان آباده بود. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه تحقیق کلیه دانش آموزان پایه نهم شهر آباده در سال ۱۴۰۱ بود. از بین دانش آموزان نمونه ای به حجم ۳۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد و پرسشنامه های خودتنظیمی شناختی هیجانی (CERQ- P- Short) و باورهای فراشناختی ولز در بین آنها توزیع گردید. نمونه مورد نظر تحت روش تدریس یادگیری معکوس قرار گرفت. با استفاده از روش همبستگی فرضیه ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بررسی نشان می دهد روش تدریس معکوس بر خودکارآمدی و خودتنظیمی شناختی- هیجانی در دانش آموزان پایه نهم شهرستان آباده اثربخش است.

کلیدواژه ها:

روش تدریس معکوس ، خودکارآمدی ، خودتنظیمی شناختی- هیجانی