مروری بر روش های فرمولاسیون جیره غذایی گونه های آبزی با تاکید بر نسبت کربوهیدرات به انرژی در راستای بهبود شاخص های زیستی

تغذیه، درصد غذادهی، دمایآب و اندازه ماهی از جمله عواملی هستند که قابلیت تولید تجاری ماهیان را تعیین میکنند. لذا به منظور افزایش بازده تولید و فراهم آوردن سوددهی بیشتر، ارزیابی اقتصادی تغذیه و تعیین نیازهای غذاییماهیان ضروری است. برای تولید تجاری و کارآمد، مدیریت قوی، شرایط مناسب پرورش، غذادهی با جیره هایمناسب که حاوی ترکیبات ارزانتر و در عین حال موثر بر رشد مطلوب و کمترین مقدارضریب تبدیل غذایی را داشتهباشد، ضروری به نظر میرسد. اگر در جیره، پروتئین در سطح مطلوب و مطابق با نیاز ماهی وجود داشته باشد، اما جیرهدارای انرژی کافی (کربوهیدرات و چربی) نباشد، بخشی از پروتئین به جای تشکیل بافت و رشد، صرف تامین انرژی درماهیان میگردد و آبزی به رشد و تولید مورد انتظار نمی رسد. تعیین سطح بهینه کربوهیدرات در جیره غذایی ماهیانضروری است تا کاتابولیسم پروتئین به منظور تامین انرژی کاهش یابد و برای سوخت و ساز به طور حد واسط از سایرترکیبات زیستی مهم استفاده شود. از سمتی دیگر چون کربوهیدرات ارزان ترین منبع انرژی به شمار میآید و در سطحگسترده ایی در غذای حیوانات اهلی به کار میرود، علاقه بسیار شدیدی برای افزودن آن به غذای ماهیان وجود دارد تاهزینه های غذا کاهش یابد. استفاده از منابع مختلف کربوهیدرات به گونه ماهی، منبع کربوهیدرات، سطح مورد استفاده،منشاء گیاهی آن، شرایط فرآوری، فیزیولوژی دستگاه گوارش ماهی، ساختار فیزیکی و پیچیدگی مولکول هایکربوهیدرات و دمای آب بستگی دارد. با توجه به ارزان بودن، فراوانی و در دسترس بودن منابعی چون گلوکز و نشاستهذرت، انتظار میرود تمرکز و تحقیقات بیشتری پیرامون تاثیر سطوح مختلف منابع کربوهیدراتی بر کارآیی رشد و ترکیبلاشه انجام پذیرد.

کلیدواژه ها:

آبزی ، رشد بهینه ، فرمولاسیون ، انرژی ناخالص ، کربوهیدرات