استفاده از رسانه و گرایش به جراحی زیبایی در زنان جوان ایرانی: یک مدل ساختاری

مقدمه: پژوهش حاضر به منظور آزمون مدل ساختاری تاثیرات استفاده از رسانه بر گرایش زنان جوان ایرانی به جراحی زیبایی، با توجه به نقش میانجیگر درونی سازی الگوهای رسانه، باورها در مورد ظاهر و نگرانی از تصویر بدنی، انجام شد.روش کار: طرح پژوهش حاضر توصیفی-همبستگی و از نوع مدلسازی معادلات ساختاری بود. ۳۲۵ دانشجوی دختر دانشگاه اصفهان در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۳۹۸ به مقیاسهای مصرف رسانه و باورها در مورد ظاهر، سیاهه نگرانی از تصویر بدنی، و پرسشنامه های نگرشهای فرهنگی-اجتماعی به ظاهر و گرایشات جبرانی برای زیبایی و تناسب اندام پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون و مدل سازی معادلات ساختاری با روش برآورد حداکثر درستنمایی استفاده شد.نتایج: نتایج مدلسازی معادلات ساختاری نشان داد که شاخصهای برازش برای مدل پژوهش در حد مطلوبی است. همچنین نتایج آزمون اثرات مستقیم با استفاده از روش برآورد حداکثر درستنمایی نشان داد که تمامی تاثیرات مستقیم مدل به جز تاثیر باورهای ظاهری بر گرایش به جراحی زیبایی معنادار است (۰۱.˂p). در نهایت، نتایج آزمون اثرات غیرمستقیم با استفاده از روش بوت استرپ پارامتریک نشان داد که تمامی اثرات غیرمستقیم مدل معنادار است (۰۱.˂p).نتیجه گیری: به طور کلی نتایج پژوهش حاضر از اهمیت نقش درونی سازی الگوهای رسانه و نگرانی از تصویر بدنی در گرایش زنان ایرانی به جراحی زیبایی حمایت می کند.

کلیدواژه ها:

تصویر بدنی ، جراحی زیبایی ، رسانه های جمعی ، شناخت اجتماعی