اثربخشی گروه درمانی هیجان مدار بر شرم درونی و بیرونی افراد دارای اضطراب اجتماعی

مقدمه: اختلال اضطراب اجتماعی، یکی از اختلالات اضطرابی شایع، مزمن و ناتوان کننده و از علل مهم افت عملکرد اجتماعی و تحصیلی دانشجویان است. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر هیجان بر شرم درونی و بیرونی افراد دارای اضطراب اجتماعی بود. روش کار: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با پیگیری ۲ ماهه و گروه کنترل همراه بود. جامعه آماری کلیه دانشجویان دارای اضطراب اجتماعی و مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه یزد در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بودند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۲۲ نفر که نمره ۱۹ و بالاتر در اضطراب اجتماعی کسب کردند انتخاب شده و سپس در یک گروه آزمایش(۱۱ نفر) و یک گروه کنترل(۱۱ نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش به صورت گروهی تحت درمان مبتنی بر هیجان قرار گرفت؛ اما گروه کنترل هیچ گونه مداخلهای دریافت نکرد. از سیاهه اضطراب اجتماعی (SPIN)، مقیاس شرم درونی(Internalized Shame Scale) و  مقیاس شرم بیرونی(Other As Shamer Scale)به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه وتحلیل اطلاعات از آمار توصیفی و استنباطی(تحلیل واریانس آمیخته و آزمون تعقیبی بنفرینی) از طریق نرمافزار SPSS نسخه ۲۴ استفاده شد. یافته­ها: نتایج نشان داد درمان مذکور در مرحله پس آزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل در مقایسه با مرحله پیش آزمون اثربخشی معناداری بر کاهش شرم درونی و بیرونی  داشت(۰۵/۰>P). نتیجه­ گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، میتوان گفت که درمان مبتنی بر هیجان می­­تواند به عنوان یک شیوه درمانی مناسب برای کاهش شرم درونی و بیرونی دانشجویان دارای اضطراب اجتماعی در مراکز مشاوره و خدمات روان شناختی به کاربرده شود.

کلیدواژه ها:

Emotion-Focused Therapy ، External Shame ، Internalized Shame ، Social Anxiety ، اضطراب اجتماعی ، شرم بیرونی ، شرم درونی ، گروه درمانی هیجان مدار.